مصرف-گرایی

آزمون شما به اندازه آزمون نسل ما طول نخواهد کشید. «یوم الملحمه» (روز در هم کوبیدن) نزدیک است، نزدیکتر از آنچه در تصور می‌گنجد. این جمله پایانی گفتگو با یوسفعلی میرشکاک است. امیدوار به آینده

«وقتی خود حزب‌اللهی‌ها هم مصرف می‌شوند» عبارت کلیدی و محتوای محوری بخش پایانی میزگرد فعالان جوان انقلابی در مهر بود.

فعالان فرهنگی انقلابی در میزگرد «مصرف و فرهنگ کالایی» با تاکید بر ضرورت رشد عقلانیت و تفکر سیاسی، ابتذال موجود در ساختارهای سیاسی و اجتماعی جامعه مصرفی امروز را مورد نقد قرار دادند.

در جامعه‌ای مانند جامعه ایران همه ایده‌های غیرمبادله‌ای، به امور مبادله‌ای و از این نظر کالایی بدل شده و خود فرهنگ به مهمترین بستر کالاسازی اینگونه امور تبدیل می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران می‌گوید: امروز سرمایه‌ و نقدینگی‌ ما مانند آبی که می‌توانست زندگی‌بخش باشد، وارد شُش کشور شده و در قالب مصرف‌زدگی حاد دارد کشور را خفه می‌کند.

سه تن از جوانان فعال در تشکل‌های انقلابی چند روز پیش به مهر آمدند. بحث مصرف‌گرایی بهانه‌ای شد برای نقد جامعه مذهبی و انقلابی ایران.

شهریار زرشناس می‌گوید مانور تجمل، حرکت به سمت فرهنگ سرمایه‌داری است؛ فرهنگی که بجای استفاده از تعبیر «مستضعفین» می‌گوید «اقشار آسیب‌پذیر» و به «سرمایه‌دار زالوصفت» می‌گویند «کارآفرین»!

اگر مصرف‌زدگی فزاینده، آسیبی جدی برای جامعه ایران است، نقش معلمان و مربیان تربیتی در پیشگیری یا کند کردن این روند می‌تواند پررنگتر از هر قشری باشد؛ اما خود معلمان چنین اعتقادی ندارند!

این منطق فراگیری برای دنیای مصرفی جدید ماست. هر آنچه نسبت به وضع موجود مقاومت کند و مشهور به مقاومت شود حذف نمی شود، ماهیتش واژگون می‌شود.

قدیریان می‌گوید: اگر در تبیین دین بر تفکر قرآنی تاکید کرده بودیم و دینداری را به ذکر صلوات و ظاهر حزب‌اللهی، تقلیل نمی‌دادند، امروز با قشری مواجه نبودیم که هم ظاهرالصلاح است هم مصرف‌زده.