مصرف-گرایی

خانواده زیبا، مرفه و خوشبختی در تبلیغ دیده می شود که تنها معضل زندگیشان لکه های چربی روی لباس ها است و این تصویر آن قدر تکرار می شود که بیننده تصور می‌کند راه خوشبختی مقابله با چربی‌هاست!

نئولیبرالیسم با سیاست‌زدایی، تکثرگرایی و آزادی‌خواهی سیاسی موجود در ذات دموکراسی را به تکثر و آزادی مصرفی تقلیل می‌دهد.

استاد دانشگاه امام صادق(ع) معتقد است نطفه این طبقه در دوران سازندگی بسته شد، کم کم گسترش یافت و حالا به قدری فربه شده است که جا را برای مردم تنگ کرده است: «طبقه اشراف انقلاب اسلامی»!

حجت‌الاسلام پیروزمند می‌گوید وقتی فرهنگ سرمایه‌داری می‌آید منِ آخوند، تاجر ، مدیر و... احساس می‌کنیم اگر بخواهیم در صنف خود دیده شویم و اعتبار کسب کنیم، باید تن به تشریفات و تجمل بدهیم.

پاساژها، پردیس‌ها و مگامال‌های موجود در جوامع مدرن امروز به خوبی توانسته‌اند جای جلال و جبروت معابد، قربانگاه‌ها و زیارتگاه‌های دوران کهن را بگیرند و آنها را از آن خود کنند.

یک جامعه شناس گفت: مصرف گرایی یکی از مسائلی است که اگر طرز اشتباه در مصرف‌ برای مردم روشن شود، خودشان آن را اصلاح و اجرا می‌کنند اما زمانی که سعی می‌کنیم از بالا به آنها آموزش دهیم، در نتیجه مردم در آن مشارکت نمی‌کنند

این سبک زندگی جدید بخشی از جامعه مذهبیون ایرانی است: ما «انقلابی» هستیم، «مصرف» می‌کنیم و این تناقض را در ذهنمان حل کرده‌ایم. سهم‌مان را می‌پردازیم.

خاستگاه گسست تاریخی در سبک زندگی ایرانی را باید در «تهران» جستجو کرد؛ شهری که خیابانها و برج‌هایش از لاله‌زار تا اندرزگو و از پلاسکو تا میلاد، تنها نماد یک چیز است: زندگی پر زرق و برق مصرفی!

مدرس جامعه‌شناسی دانشگاه تهران می‌گوید روال دولت‌های بعد از جنگ نشان می‌دهد که ما در اصول و آرمانهایمان، تجدیدنظر کرده‌ایم و مصرف‌گراییِ امروز نتیجه همین تجدیدنظر است!

مسئولان سالن‌های سینما و تئاتر و گالری‌های هنری اعتراف می‌کنند که مانند «بقالانی» هستند که می‌دانند کدام جنس بهتر می‌فروشد و یاد گرفته‌اند چطور «رقابت» را به «بقالان» دیگر واگذار نکنند.