ولادت

هر صبح، آفتاب نگاه ما از مطلع گنبد طلایی تو سر می زند و دست های مان چون گلدسته های سرکشیده بر افلاک، رو به آسمان بالا می رود

تو آمدی و با آمدنت، بال فرشتگان الهی فرش زمین شد تا معصومیت، مطهره ای دیگر از فرزندان محمّد صلی الله علیه و آله را در برگیرد. گلی همزاد علی بن موسی الرضایی که از یک شاخه روییدید تا هر دو، پناه دل سوختگان باشید.

به شادمانی شکوفه عصمت، کریمه اهل بیت علیها السلام سزاست که چهره دل و جان را در چشمه سار شادمانی «آل محمد» بشوییم و در میلاد حضرت معصومه علیها السلام چراغ محبت و مهر در دل هایمان بیفروزیم .

آینه موج برداشت و تاریخ به عقب برگشت. هاله ای از ابهام خاطر تاریخ را به یاد رویدادی در شهری آشنا انداخت. کوچه ها همان کوچه، خانه ها همان خانه، و فاطمه همان فاطمه...

دروازه های عشق و آرزویم را تنها به روی تو گشاده ام.

سلام می کنم بر تو ای دختر فرستادة خدا! سلام می کنم بر تو ای دختر فاطمه(س) و خدیجه(س)! سلام می کنم بر تو ای دختر امیر مؤمنان (ع)! سلام می کنم بر تو ای دختر حسن و حسین8! سلام می کنم بر تو ای دختر ولی خدا بر امت! سلام می کنم بر تو ای خواهر سرپرست الهی امت! سلام می کنم بر تو ای خواهر ولی خدا! سلام می کنم بر تو ای دختر موسی بن جعفر! و رحمت و مهر خداوند ...

و سلام بر تو، آن دم که طلوع مشرقی ات، جان عالم را به بشارتی لم یزلی، سبز می دارد و صدای گریه ات در خانه امام کاظم علیه السلام ، دامنه ای از شعف را برای همیشه رقم می زند.

چه سبز می شود دلم! چو می کند هوای تو

هرگاه هوای تو را می کنم، به کبوتران حرمت حسادت می ورزم و با خود می گویم: ای کاش من هم کبوتر بودم، با دو بال سپید، آن وقت به سوی گنبد طلایی ات بال می گشودم و غبار از بارگاهت می زدودم .