در گرامیداشت میلاد حضرت معصومه علیها السلام
به شادمانی شکوفه عصمت، کریمه اهل بیت علیها السلام سزاست که چهره دل و جان را در چشمه سار شادمانی «آل محمد» بشوییم و در میلاد حضرت معصومه علیها السلام چراغ محبت و مهر در دل هایمان بیفروزیم .
نهالی که در بوستان امامت رویید و از آب عفاف و نور فضیلت، سیراب شد و توان گرفت و بالید، با گذشت زمان، خود به شاخه ای پر بار و زیبا از «شجره طیبه » دودمان رسالت تبدیل گشت . با این وصف، اگر به «کریمه اهل بیت » ملقب نشود، جای پرسش است .
این دختر فرزانه - که میلادش را روز اول ذی القعده 183 قمری یاد کرده اند - در دامان ایمان و پاکی رشد کرد و در چشمه عصمت و حکمت، به طهارت روح و جان رسید .
نسب و تبار او «نبوی » بود و «فاطمی » و «علوی » .
از طرف مادر به امام حسن مجتبی علیه السلام می رسید و از طرف پدر به امام حسین علیه السلام از این روست که در زیارت نامه اش به آن حضرت به عنوان دختر این دو سبط عزیز پیامبر خدا سلام و تحیت می گوییم: «السلام علیک یا بنت الحسن و الحسین » .
این بانو، روحی بزرگ و پاک داشت .
عبادت و ادب، شاخ و برگ روییده بر آن «سرو پاک دامنی »بود .
او، هم راوی حدیث از نیاکان پاک خویش بود;
هم محراب نشین قدس و عبودیت;
هم آینه دار حجاب و عفاف و کرامت;
هم رواق روشنی که حلم کاظمی و شکوه رضوی و عزت فاطمی را در حریم نامش و حرم با صفایش می توان به تماشا نشست .
این که امام صادق علیه السلام فرموده است: «با شفاعت آن حضرت، عده بسیاری از شیعیان وارد بهشت می شوند»، نشان دهنده مقام و رتبه «شفاعت » برای این بی بی عزیز است .
و از همین روست که در زیارت نامه اش به او خطاب می کنیم: «یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة » .
ما از این بانو، هم «بوی غربت » استشمام می کنیم، که یادآور برادر غریبش حضرت رضاعلیه السلام و مادر مظلومه اش «صدیقه کبری » است .
و هم «عطر آشنایی » می شنویم، چرا که او گلی از بوستان امامت است و ما ولایت را همچون «شراب طهور» و مانند «تسنیم » و «کوثر» جرعه جرعه نوشیده ایم .
کوثر اهل بیت، برای ما، مایه حیات و سرمایه برکت و برکت سرمایه هاست .
به برکت این خاندان است که دل های عارفان و جان های شیفته، گوهر معرفت اینان را با هیچ چیز عوض نمی کنند، یک لحظه حضور در رواق معنویت بار« حرم » را با عمری تنفس در عفونت آباد فرنگ، مبادله نمی کنند و دو رکعت نماز خاشعانه در حریم یک ضریح مطهر را به هیچ لذت و تفریحی نمی فروشند .
جاری شدن اشک بر پهنای صورت یک زائر، تنها در همین فرهنگ است که هم «معنا» پیدا می کند، هم «قیمت » .
آنان که طعم محبت این خاندان را نچشیده اند، چه می دانند «توسل » یعنی چه؟ و «تبرک » به چه معناست و پشتوانه «شفاعت » چه قیمتی دارد و سیر و سلوکی که به «تقرب » ختم می شود، تا چه پایه ارزشمند و ریشه دار است؟
باری . . . سخن از محبت و معرفتی است که نثار این «کریمه » و «شفیعه » و جایگاه والایی که این بانو، نزد امامان شیعه و عالمان و فرزانگان داشته و دارد .
گزاف نیست اگر او را «فاطمه ثانی » می نامند .
بی جهت نیست اگر در علم و ایمان و عفاف و عبادت و جلالت، الگوی بانوان مسلمان می شود .
و برای «قم » چه افتخاری بالاتر از این که پذیرای این پاره تن «اهل بیت » شود و این یادگار عترت، در این شهر به ودیعت تاریخ سپرده شود، تا نشانی از عشق و ولای این دیار به خاندان عصمت گردد .
وقتی او به این جا می آید، این شهر کویری، به «بوستان علم » و «گلشن فقاهت » تبدیل می شود .
اگر شکوفه «حوزه علمیه » بر این شاخه جدا افتاده از اهل بیت، می روید، برای با نشاط نگهداشتن مکتب و مرام خاندان رسول است .
فقیهان و عالمان بزرگ، آستان بوس حرمش می شوند .
دل های شیفته و شیدا و عاشقان صادق، به عزم زیارت مرقدش، رنج راه و سختی سفر را بر خویش هموار می کنند .
مزار او، بهشتی از معنویت و صفاست .
بارگاهش چون نگینی در این خطه کویر می درخشد و حرمش چشمه ای پر فیض است .
زائرانی که به شوق دیدار مرقدش، از سراسر ایران، بلکه از کشورهایی چون حجاز، بحرین، هند، پاکستان، ترکیه، عراق، سوریه، لبنان، و کشورهای آفریقایی و آسیای دور، به این وادی نور می آیند، با خود یک دنیا عشق و محبت می آورند و نثار ضریح مطهرش می کنند .
اینان، پروانگان نور عفاف و حجاب اند . ره توشه ای هم که از این بارگاه می برند، چیزی جز ایمان و اخلاص و طهارت نیست .
حرم او، «آشیانه آل محمد» است .
حریمی است که فرشتگان پاسبان آنند و روح های بلند، اسیر جاذبه اش .
در حریمش مرغ دل پر می زند
هر گرفتار آمده، در می زند
آستان بوسش بسی فرزانگان
معرفت آموز، از این آستان
دیده پاکان به قبرش دوخته
عصمت و پاکی از آن آموخته
این حرم باشد ملائک را مطاف
زائران را ارمغان، عشق و عفاف
هر دلی این جاست مجذوب حرم
جان اسیر رشته جود و کرم
به هر حال، ماییم و میلاد این بانو و طلوع معصومه عصمت آموز .
ای کریمه اهل بیت!
ما هنوز و همواره محتاجیم و نیازمند .
نیاز ما به قدر کرم شماست .
ما را رها نکنید . دوست داریم همچنان اسیر شما باشیم، بسته درگاهتان و دلبسته مودتتان!
