آزادی-عقیده

دوران حکومت اسلامی که با پیروزی انقلاب شکوهمند در ایران از سال 1357 با زعامت فقیه و سیاست مداری از نوادگان معصومین پس از قرون بسیاری از آخرین دوره حکومت اسلامی یعنی زمان امام حسن مجتبی (ع) شکل گرفت، سیر تکامل اجتماعی بشر را وارد مرحله جدیدی نمود

تفکر عبارت است از به کارگیری نیروی عقل برای یافتن حقایق . از این رو، باید فکر، کاملا آزاد باشد تا بتواند به حقیقت دست پیدا کند و این همان چیزی است که اسلام با خطابهایی چون «افلا تتفکرون » بر آن تاکید و اصرار فراوانی دارد

«الرّحمن، عَلَّمَ القُرآن، خَلَقَ الإنسان، عَلَّمَهُ البَیان» 1

در شماره پیشین بحث نسبتا مفصلی در باره آزادی عقیده و مذهب از دیدگاه اسلام مطرح و سپس به شبهه ارتداد و پاسخ آن پرداخته شد

از دیرباز و به ویژه در قرن اخیر، مساله حاکمیت دولت ها، چه از نظر داخلی و چه از نظر خارجی، مورد توجه اندیشمندان بوده است

آزادی عقیده، نوعی دیگر از آزادی است که جولانگاه مناظرات و اختلاف آرای اندیشمندان و متفکران شد. آیا عقیده مطلق است یا محدود؟ ملاک انتخاب عقیده چیست؟در این ارتباط پرسشهایی مطرح است.