امام-حسین-علیه‌السلام

با فتح شام در سال هفدهم هجری و پذیرش اسلام از سوی مردم این سرزمین، خلیفه اول و دوم برای تبلیغ و گسترش آیین اسلام و نیز آموزش قرآن و احکام دینی، تعدادی از صحابه بزرگ رسول خدا صلی الله علیه و آله و قاریان مدینه را به این سرزمین اعزام داشتند

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و نقشی که محرم و مجالس عزاداری در شکل گیری، پیروزی و حفظ آن داشته، شایسته است که اهمیت این ماه و مجالس عزاداری در دیگر تحولات اجتماعی و سیاسی تاریخ معاصر ایران مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد، تا نقش آن در آگاهی توده مردم، ایجاد روحیه ظلم ستیزی، روحیه مبارزه با استبداد و استعمار و روحیه عدالتخواهی ایرانیان آشکار گردد.

نوشتار حاضر با تعریف و تبیین کوتاهی از مفهوم عوام و خواص، به نقش این دو دسته در شکل گیری حادثه عاشورا پرداخته است و عملکرد خواص بویژه خواص باطل را در فرایند تاریخی این حادثه، به طور مختصر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است و با تقسیم بندی این دسته از افراد، نمونه هایی از رفتار آنان که تاثیر بسزایی در این حادثه داشته است را گوشزد نموده است .

دوستی اهل بیت علیهم السلام زمینه همگرایی ایرانیان و مصریان

چون «صحیفه نور» را بگشاییم در نخستین برگهای آن پیامی آسمانی و آیه ای قرآنی تلالؤ دارد، که چشم بینندگان را به خود می کشد: «قل انما اعظکم بواحدة ان تقوموا لله مثنی وفرادی » (1) .

تاریخ انسان را می توان صحنه پیکار ازلی میان حق و باطل، خیر و شر، نیک و بد، و عدل و ظلم دانست. هنگامی که آدم خاکی به زمین فرستاده شد تا در این نبرد جاویدان شرکت کند، خداوند این پیکار را مقدر ساخت

قیام کربلا، قیامی جامع الابعاد و جاودانه است که به دلیل لایه ها و جنبه های فراگیر و متکثرش تفسیرهای مختلف می پذیرد و می توان با رویکردهای کلامی، فلسفی، عرفانی، تاریخی، فرهنگی و اجتماعی و سیاسی به آن نگریست .

یکی از مباحث مهمی که در چند دهه اخیر میان روشنفکران و نواندیشان از یک طرف و در میان اندیشمندان دینی از طرف دیگر به صورت جدی مطرح بوده، بحث «اصلاح گری » می باشد . آرا و اندیشه های مختلفی در این باره مطرح شده است که موجب ابهام مفهوم «اصلاح » و اصلاحات گشته است .

کوفیان پس از شهادت امام حسین علیه السلام به خطای فاحش خود پی بردند و از این که از یاری امام علیه السلام دریغ ورزیدند، سخت پشیمان شدند و به این نتیجه رسیدند که آن ننگ و عار را جز با کشتن قاتلان سیدالشهداءعلیه السلام نمی توان شست

نوشتار، تحقیقی کلامی اعتقادی است که ساختارِ جالبِ توجه آن، نتایجی تربیتی دارد