امام-محمدباقر

آنچه که پوروهاب روایت می‌کند در همان حال که در آن عناصر خیال به سبب داستانی بودن در آن دخیل است اما در همان فضا و اتمسفر انسان 250 ساله می‌گنجد.

امام جعفر صادق می‌فرمایند: ای گروه شیعیان! همواره زینت ما باشید و مایه ننگ ما نگردید، با مردم نیک سخن گویید، مراقب زبان خود باشید و آن را از گفتار بیهوده و زشت باز دارید.

مدینه در پرتو انوار سحرگاهی با طلوعی درخشان و خیره کننده، قدوم آسمانی مردی را انتظار می کشید که با آمدنش، عطر دلنواز بهشتی را دوباره در فضای شهر جاری می کرد و خیمه علم را تا ابد برافراشته می داشت

از همان کودکی، مغز دانش ها را می گشودی به اعجاز و عطش های ناتمام و سرگردانِ پرسش را التیام می بخشیدی.

پدر و مادر امام محمدباقر علیه السلام ، هر دو از درخت پاک و پربرکت نبوی بودند و آن حضرت، نخستین مولود خاندان علویان بود که از التقای دو بحر امامت، یعنی امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام به دنیا آمد. پدر بزرگوارش امام سجاد علیه السلام و مادر ارجمندش فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام بود.

پس از دست یابی بنی امیّه به قدرت و حاکمیّت حاکمان ستم پیشه و جنایت کار، این سلسله منحوس، با به وجود آوردن جوّ فشار و خفقان، نگذاشت جریان اصیل و چهره درخشان اسلام ناب، که در راه و روش و سخنان امامان اهل بیت علیهم السلام نماد و جلوه می یافت، مطرح شود