امام-موسی-کاظم(ع)

در کتابی خواندم که امام کاظم علیه السلام فرموده اند: اوقات خود را به چهار بخش تقسیم کنید؛ 1. مناجات و عبادت با خداوند

موسی بن جعفر علیه السلام در قدر و مقام بزرگوارترین فرزندان حضرت صادق علیه السلام و در مرتبه والاتر از آنان بود و آوازه بزرگواری اش بیش از برادران بود. در زمان آن حضرت با سخاوت تر و گرامی تر و خوش معاشرت تر از او دیده نشد، و در عبادتْ سرآمد مردم آن زمان و پرهیزکارترین آنان و در جلالت مقام و فهم و دانش برتر از همگان بود.

در هفتم ماه صفر سال 128 ق، هفتمین ستاره فروزان آسمان ولایت، روشنابخش شب تارِ زمینیان گردید و این سیاره خاکی را به نور وجودش «طور سینا» ساخت

اسم مبارک امام هفتم، موسی علیه السلام و القاب مشهور آن حضرت، کاظم، عبدصالح، عالم و باب الحوائج، و کنیه مشهورش، ابوالحسن الاول است . (1) پدر بزرگوارش، حضرت صادق علیه السلام و مادر مکرمه اش بانویی بافضیلت به نام «حمیده » است .

امام معصوم سرچشمه علم الهی و معدن اسرار است و ملکه علم و عصمت از کودکی در او بارور می گردد و در سراسر عمر با او همراه است

جلوی آینه دور خودش چرخید.موهای سیاه و بلندش هم چرخیدند.لپ هایش سرخ سرخ بود. عین انارهای روی شاخه درخت. از توی آینه پنجره و درخت انار پشت پنجره پیدا بود. لبخند کوچکی زد و به لب هایش خیره شد.

دوره حیات امام موسی بن جعفر علیه السلام عصر سیاهی و تباهی بود و به سبب اوج گرفتن حاکمیت عباسیان، جامعه اسلامی به شدت از معیارهای الهی تهی شده بود. امام در عصری می زیست که خلفا و فرمانروایانی که باید الگوی تقوا باشند و در راه دین و تعالی جامعه دینی بکوشند، در فساد «هزار و یک شب» بغداد غرق شده و به بزرگترین عامل سیاهی و تباهی جامعه تبدیل شده بودند.

با توجه به اختناق و فشار شدیدی که در عصر امامت امام کاظم(علیه السلام) وجود داشت، برخورد مستقیم با حکومت عباسی به نفع اسلام نبود. پیشوای هفتم با علم به این موضوع، به جای رویارویی مستقیم با حکومت، به غنی سازی مبانی فکری ـ فرهنگی جامعه، و زدودن انحرافات از پیکر جامعه پرداختند. در این نوشتار به برخی از فعالیت های آن حضرت در این زمینه خواهیم پرداخت.

امام موسی بن جعفر علیهما السلام سپیده دم روز یکشنبه یا سه شنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 هجری قمری در «ابواء» - محلی میان مکه و مدینه - از کنیزی به نام «حمیده » زاده شد و بنا بر قول مشهور در 25 رجب سال 183 ه

او از مادری ام ولد کنیز تولد یافت و تاریخ زندگی او پیوسته با پیکار توام بود، در قیام «علویان » که مشهور به «طالبیون » است شرکت داشت و درسال 199 ه