بهرام-توکلی

آنچه در نماوا تبدیل به یک تخصص شده، همکاری با نیروهای شکست خورده سینما و تلویزیون است که در نهایت به سقوط این پلتفرم منجر شده است.

مشکل بزرگ دیگر سریال مترجم این است که اصلا کاری به مخاطب ندارد و برای خودش دارد پیش می‌رود، توکلی بیشتر درگیر رازآلودگی و پیچیده شدن، فضاسازی صحنه و دیالوگ‌هاست تا کشش دراماتیک داستانی که دارد تعریف می‌کند.

ساخت فیلم‌هایی مانند یدو، یکی از ضرورت‌های سینمای امروز ایران است؛ هم به لحاظ نیاز مخاطبان کودک و نوجوان، و هم به سبب موضوع مقاومت در فیلم.

سیاست‌گذاری اخیر اهالی سینما پس از نمایش خانه پدری، اعطای مجوز به اثار نمایشی است که خشونت عینی و واقع‌گرایانه را تصویر می‌کند و مدیران فعلی ارشاد نیز اراده یا توانی برای مهار این روند ندارند.

اصرار دولت به برگزاری این جشنواره در شرایطی که به‌دلیل شیوع ویروس کرونا بسیاری از فیلمسازان مطرح و توانمند فیلمی ‌نساخته‌اند و تماشاگران نیز در جشنواره حضور نخواهند داشت.

آژانس شیشه‌ای» را می‌توان نمونه بارز این تلفیق دانست که کنایه سیاسی آن به شرایط بعد از دوران دفاع مقدس و تغییر رویه مدیریت سیاسی و رویکردهای اجتماعی در سال‌های سازندگی و اصلاحات است.

بی‌شک بهرام توکلی در میان نسل جوان فیلم‌سازان ایرانی، کارگردان مهمی است. توکلی از اولین اثر سینمایی‌اش، «پابرهنه در بهشت» نشان داد جهان‌بینی متفاوتی دارد و با سینما هم به حد کافی آشنا است

«کری متیسن» در سریال هوملند و «جک باوئر»در سریال 24، در ایده‌پردازی برای تعقیب و مراقبت و تک و پاتک فکری با سوژه‌های خود، «قهرمان»می‌شوند و این تفاوت سینمای سطح یک دنیا با ذهنیت حاکم بر «روز صفر» است.

بالاخره اولین فیلم سعید ملکان، روز صفر ، در مقام کارگردان به جشنواره رسید! فیلمی که اکرانش در روزهای اول با مشکل مواجه شد و بعد از دو روز امکان نمایش پیدا کرد

سعید ملکان را باید آچارفرانسه سینمای ایران نامید. او در ابتدا و از اوایل دهه هفتاد با چهره‌پردازی وارد سینمای ایران شد