تحریم-انتخابات-1400

انتخابات یک پروژه و یک مسئله برنامه‌پذیر است که کاملا می توان آنرا مبتنی بر قانون و با مشارکت حداکثری شکل داد. لازمه این کار البته همراهی و همکاری همه خواص است.

اگرچه اصلاح‌طلبانی مثل احمد زیدآبادی و حسین نورانی‌نژاد ادعا می‌کردند که "تحریم انتخابات به معنای برداشتن سلاح نیست" اما محسن میردامادی به تازگی افشا کرد که تحریم انتخابات منجر به حوادث اخیر شده است.

چپ های تحریمی هم اکنون نه دولت که نظام را در مقابل خود می بینند و برای همین بصورتی ناشیانه مشغول تقلیل دادن اختیارات دولت و متوجه کردن همه امور به سمت رهبری نظام هستند.

چپ های تحریمی هم اکنون نه دولت که نظام را در مقابل خود می بینند و برای همین بصورتی ناشیانه مشغول تقلیل دادن اختیارات دولت و متوجه کردن همه امور به سمت رهبری نظام هستند.

سوالی که احزاب و مردان سیاسی باید به آن پاسخ بدهند اینست که احزاب بی‌کارنامه و تحریم‌گر انتخابات دقیقا به چه درد ایران و مردم ایران می‌خورند!؟

نکته راهبردی که خواص و احزاب سیاسی باید بدانند اینست که آنها با "کارنامه" قضاوت می‌شوند نه با سخنرانی‌های پرطمطراق و برنامه‌های رنگارنگ و مانیفست‌های مکتوب!

برخی اصلاح‌طلبان با ژست "أنا رجل" درحال اظهارنظر پیرامون مبحث اصلاح قانون اساسی هستند. این در حالی است که آنها به دلیل تحریم انتخابات باید منتظر برخورد باشند و مباحث کلان سیاسی به آنها هیچ ربطی ندارد.

براندازان و برخی اصلاح‌طلبان در حالی بر نبود سرمایه اجتماعی در ایران اصرار دارند که تشییع میلیونی پیکر پاک شهید سلیمانی روی دست میلیون‌ها ایرانی اثبات کرد این ادعا غلط است.

باید به این سؤال پاسخ داد که افرادی از مردم ایران ناراضی‌اند یا دچار پروژه ناراضی‌سازی‌اند!؟ چون تفاوت این دو با یکدیگر از زمین تا آسمان است.

برخی اصلاح‌طلبان در حالی نسبت به روحانی و دولت روحانی رویکرد انتقادی در پیش گرفته‌اند که مردم فراموش نکرده‌اند چه کسانی "فدائیان روحانی" بودند و در میتینگ‌های انتخاباتی اعتدال سخنرانی میکردند!