خواندنی ها برچسب :

تفسیر-عرفانی

تفسیر عرفانی از آموزه های شریعت، نخستین بار در سدۀ اول هجری قمری توسط گروهی از زاهدان و اندیشمندان مسلمان مطرح شد و برخی از سخنان آنان مورد اقبال عمومی جامعۀ اسلامی قرار گرفت
«إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ» (آل عمران، 96)
تفسیر علم بیان حقایق قرآن است نه شرح و تفصیل ایات، باید که به نور ایمان و عمل و نور علم از علوم و معارف الهیه این معنی را ادراک کرد که هدف از بیان فلان ایه و فلان سوره چیست و حقیقت آن کدام است؟ فهم این حدیث شریف که فرمود: ان للقرآن ظهراً و بطناً و للبطن بطن إلی سبعة أبطن، سالک و عارف به معارف را به این امر سوق میدهد که قرآن را هفت مرتبه و پایه است ...
یکی از روش های تفسیر قرآن، روش عرفانی آیات است. امام خمینی در آثار خود نشان داده اند که به این روش در تفسیر قرآن اهتمام دارند
گروه اندیشه: آیت‌الله محقق داماد با بیان این‌که قرآن مجید هدایت و ضلالت را توامان به خداوند نسبت داده است، اظهار کرد: واقعیت آن است که در تاریخ این اتفاق افتاده است و خداوند این طور است که یک مرتبه یک کسی را که لایق و مستعد باشد به عرش می‌رساند.
گروه اندیشه: یثربی معتقد است عرفان بنا به طبیعت و سرشتش منجر به توهم و یا دروغ می‌شود و کسی نمی‌تواند از صدق این راه خبر داده و تنها اثر فردی ممکن است داشته باشد. وی معتقد است بنابراین تفاسیر عرفانی از قرآن معرفت‌بخش نیستند.
پیشخوان