در فرهنگ و اندیشه اسلامی، اوقات فراغت با بیهودگی و معطّلی یا آلودگی و روزمرگی همسو نیست، بلکه فراغت، فرصت دوباره ای برای تلاش و فعالیت های فکری و جوشش شناخت و بینش است که در آن گرچه فعالیت های ظاهری فیزیکی تعطیل می شود، کوششی درونی و سفر به دیار قرب و قرار الهی، با پاکی نیّت و تابناکی اندیشه آغاز می گردد