حضرت

در شمارة پیشین، پنجره ای از فکر برگوشه ای از منظر اخلاق نیکوی رسول مطهر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم گشودیم و از عطر دلاویز سیرة آن حضرت در راه رفتن و نظر کردن، مشام جان را معطر ساختیم، و اکنون نظر دقّت بر سیره ای دیگر از سنّت حسنة آن مودَّب به اخلاق الله می افکنیم.

«خوارترین مردم کسی است که مردم را خوار شمارد.»

خداوند می فرماید: «ای پیامبر! بگو این راه من است به سوی خدا می خوانم با بصیرت. من و هر که پیرو من است و خداوند را پاکیزه می دانم و از مشرکان نیز نیستم.»

روز 26 رجب المرجّب، سالروز ارتحال حضرت ابو طالب، آخرین حجّت در دوران فترت است.

متن حاضر به داستان اسلام آوردن حضرت خدیجه(س) می پردازد و اشاره ای هم به برخی از فضایل آن بانوی بزرگوار دارد. در پایان نیز رثایی در وفات آن حضرت آورده شده است.

حضرت خدیجه همسر گرامی رسول اکرم صلی الله علیه و آله، 68 سال پیش از هجرت نبوی صلی الله علیه و آله در شهر مکه به دنیا آمد

«کانت خدیجة امرأة عاقلة شریفةً مع ما اراد الله بها من الکرامة و الخیر و هی یومئذ افضلهم نسبا و اعظمهم شرفا و اکثرهم مالاً؛(1)

سخن از خدیجه ، سخن از یک دنیا عظمت و پایداری و استقامت درراه هدف است . به حق قلمفرسایی در باره کسی که خداوند بر اوسلام و درود فرستاد ، بسی مشکل است . اما به مصداق «مالا یدرک کله لا یترک کله ،» به بررسی گوشه هایی از شخصیت و زندگی این بزرگ بانو می پردازیم :

حضرت خدیجه سلام الله علیها یکی از چهار زن کامل دنیا، اولین و بهترین همسر رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم و مادر فاطمه زهرا و طاهر(1) است.

امشب دل تنگ مرا اشکم روایت می کند