حضرت

... و تو بیایی! آن سان که صاعقه نگاهت، ایوان مدائن را از پا درآورد و به آتشکده فارس، فرمان خاموشی داد. آن شب، مادرت آمنه، آینه بود، تا تصویر تو در آغوش آن، قد بکشد. عبدالمطلب، به شوقِ آمدنت، به کودکانِ احساس، عیدی می داد و فریاد می زد: ان شاءاللّه ، همه ابوجهل ها، ابوعلم شوند؛ همان سال که خدا، ابرهه و سپاه فیل ها را با ابابیل هایش فرو کوبیده بود.

کاش پدرت زنده بود و این روز را می دید، روز شکفتنت را می گویم! کاش بود و می دید نوری را که بعد از همسفر شدن با من از دست داده بود و حالد دارد از چهره زیبای تو فوران می کند!

انگار که خداوند، چراغ ستاره ها را یکی یکی به سقف شب می بست، تا ستاره های چشمک زن، لبخندهای معطر دو انسان خجسته و گرامی را روشن کنند.

پس به پیامبر پاکیزه و پاکت اقتدا کن، که راه و رسم او الگویی است برای الگوطلبان، و مایه فخر و بزرگی است برای کسی که خواهان بزرگواری باشد، و محبوب ترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند، و گام بر جایگاه قدم او نهد

نویسنده در صدد است، با ملاک قرار دادن تیپ شناسی اقتدار کاریزمایی وبر، تیپ شناسی معادلی را در بافت اسلامی تدوین کند تا بتواند به طور خاص اقتدار کاریزمایی حضرت محمد صلی الله علیه و آله را توصیف کند

حضرت فاطمه زهرا(س) بانوی یگانه و الگوی انسانیت، در مکتب تربیتی اسلام و در محضر پیامبر اکرم(ص) پرورش یافت؛ سپس قله های ایمان، پارسایی، آگاهی، اخلاق و فضایل انسانی را درنوردید و به اوج کمالات معنوی و مقامات عالیه الهی رسید.

در شمارة پیشین، پنجره ای از فکر برگوشه ای از منظر اخلاق نیکوی رسول مطهر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم گشودیم و از عطر دلاویز سیرة آن حضرت در راه رفتن و نظر کردن، مشام جان را معطر ساختیم، و اکنون نظر دقّت بر سیره ای دیگر از سنّت حسنة آن مودَّب به اخلاق الله می افکنیم.

«خوارترین مردم کسی است که مردم را خوار شمارد.»

خداوند می فرماید: «ای پیامبر! بگو این راه من است به سوی خدا می خوانم با بصیرت. من و هر که پیرو من است و خداوند را پاکیزه می دانم و از مشرکان نیز نیستم.»

روز 26 رجب المرجّب، سالروز ارتحال حضرت ابو طالب، آخرین حجّت در دوران فترت است.