داستان

«عفت » در لغت به معنی پارسائی، پرهیزکاری، پاکدامنی، ترک شهوت، خودداری از کار زشت و نارواست و در شرح آن گفته شده: حالت نفسانی است که از غلبه شهوت باز دارد . در اخبار و روایات غالبا در خصوص خودداری از شهوت شکم و فرج به کار رفته است (1) واز آن در فارسی به پاکدامنی تعبیر شده است .

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در نوشته ذیل به این موضوع می پردازد و ضمن بازکاوی بار فلسفی این نوع نوشته ها; برخی سؤال ها دراین باب را مطرح می کند که مثلا چه کسی می تواند بداند که آنچه در درون یک انسان می گذرد چیست؟ آیا انسان به تمام زندگی خود اشراف دارد؟ آنچه درباره خود ابراز می دارد براساس نوعی گزافه گویی استوار نشده است؟