صدام گمان می کرد که با یک مملکت آشفته که منزوی شده است و همه دولت ها پشت به او کرده اند یا او را در فشار اقتصادی گذاشته اند طرف شده است و ما نه قوای نظامی داریم و نه انتظامی داریم و نه ساز و برگ جهاد و جنگ.او همچو گمان کرد و گمان می کرد با چند ساعت تهران را هم فتح خواهد کرد.او غافل از خدا بود. (1)
