تقریبا همه ما در اوایل رابطه خودمان را کاملا وقف عشقمان می کنیم و هیچ چیز دیگری به جز او برایمان مهم نیست. هر کاری برای خوشحال شدن او می کنیم چون با خوشحالی او خوشحالیم. تصورمان این است که با وقف کردن خودمان مسیر را برای یک رابطه شاد و پایدار هموار می کنیم. عشق کورمان می کند به طوری که حتی قادر نیستیم چیزهایی که جلوی چشممان اتفاق می افتد را ببینیم.