عصر-غیبت

دوره غیبت به دلیل فقدان حضور معصوم در جامعه برای شیعیان، دوره نقصان و حرمان تلقّی می شود. از این رو، یکی از مهم ترین مسائل پیش روی شیعیان در این دوره، مسئله «حق حاکمیت» و مبانی نظام سیاسی و دولت است

امامت در اعتقاد شیعه جوهره سیاست است و از این رو است که هویت سیاسی مدینه فاضله شیعی با حضور امام علیه السلام شناخته می شود تا آن جا که شیعه را مذهب امامیه لقب داده اند. غیبت امام در عینیت جامعه، حیات سیاسی شیعه را در فرآیند پرپیچ و خمی از زیست منتظرانه قرار داده است.

آقای کدیور درباره ادله شرعی ارتداد اشکالاتی را مطرح کرده است; از جمله اشکال به مستند روایی و قرآنی ارتداد و نیز اشکال بر اصل اجرای حدود در عصر غیبت

اشاره: سید جعفر دارابی که به دلیل کشف و کرامت به کشفی معروف گردید در سال 1191ه.ق

آیة الله سید عبد الحسین فرزند سید عبد الله موسوی نجفی لاری (2) (1264 - 1342 ق) در نجف به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی و سطح، خارج را پیش اساتید مبرزی همچون میرزای شیرازی، فاضل ایروانی، شیخ حسینقلی همدانی فرا گرفت و به مقام اجتهاد رسید

مقدمه: امروز پس از سال ها انتظار چشم به راه آن یگانه ی تاریخیم و هم چون گمشدگانی در صحرای برهوت دنبال قافله سالار فقیهی افتاده و در پی آن یار همیشگی و غایب از نظرمان هستیم

امام و سازمان هرم گونه ی او امام (علیه السلام) در تنظیمات تشکیلات و ارتباط و تماس خود با پایگاه های مردمی و پیروان خویش تأکید می کرد که در سازمان، نظام هرمی را رعایت کنند

دلایل عقلی و نقلی, گواه نیاز جامعهء بشری به حکومتی است که امورش را راه برد; کیانش را حفظ کند آن را از عوامل فساد و زوال باز دارد در جهت مصالح آن برنامه ریزی کند زورمند را از تجاوز به حقوق ناتوان نگه دارد, ستمگران را از آن دور کند عدالت را در آن حاکم و راه ها را ایمن و همگان را در برابر قانون یکسان سازد

ابوحامد، محدّث شیعی در عصر امام هادی و امام حسن عسکری علیهماالسلام ، بخش زیادی از عصر غیبت صغرا (260329 ق) را درک کرد و حتی برخی از شاگردان او تا 329 ه حیات داشتند