غیبت

چیستی انتظار   انتظار، از کلمه ی نظر است که به معنای نظاره کردن و چشم به راه داشتن است. «من، فقط یک جمله در باب انتظار عرض می کنم

چکیده   غیبت یکی از گناهان و لغزش های بزرگ زبان است. که قرآن کریم به شدت از آن نهی کرده و در نکوهش آن احادیث فراوانی به دست ما رسیده است

در آغاز باید با سخنی شایسته و دلسوزانه و نرم آن‌ها را ارشاد نماید و در صورتی که اثری نداشت رابطه‌اش را با آن‌ها کم رنگ کند و به آن‌ها کم توجهی نماید شاید این گونه برخورد سرد آن‌ها را متوجه سازد و دست از کار‌های زشت خود بردارند.

خداوند حکیم، انـسان و جـهان را برای غایتی آفریده و در قرآن کسانی را که آفرینش جهان را بیهوده می دانند، مذمّت می فرماید (ص: 27). همچنین غایت را در آیاتی چند تبیین فرموده (ذاریات: 56؛ بقره:30؛ ملک: 3 و. ..) و با تأکید بر صفت عزّت و شکست ناپذیری خود، تحقّق این هـدف را وعده می دهد (نور: 55؛ مائده: 54).

غیبت، به معنای فقدان دسترس به امام معصوم و حجت خداست و امام مهدی (عج) از آغاز امامت خویش در پس پرده غیبت قرار گرفته و امکان ارائه آموزه های دینی را به شکل متعارف نداشته است؛ اما مروری بر مجموعه آثار آن حضرت، نشانگر این نکته است که آموزش های معصومان (ع) در عرصه مهدویت، حتی در عصر غیبت نیز ادامه داشته است.

هر چند تکالیف و وظایف منتظران در عصر غیبت فراوان است و بزرگان نیز در آثار خود آنها را برشمرده اند، ما در این قسمت تنها به بعض ابعاد آن اشاره می کنیم.

هر چند تکالیف و وظایف منتظران در عصر غیبت فراوان است و بزرگان نیز در آثار خود آنها را برشمرده اند، ما در این قسمت تنها به بعض ابعاد آن اشاره می کنیم.

تبیین انتظار و رویکردهای متفاوت آن، انگاره ای است که در دوران غیبت براو گرد و غبار زمان نمی نشیند. چرا که پویایی طرح انتظار، منجر به انتظار پویا می گردد

به نظر می رسد بشر معاصر غرق در چالش های گوناگون، در هیچ برهه ای به اندازه امروز، نیازمند حکومت فراگیر مهدوی نبوده است که به لحاظ محتوایی برخوردار از تعالیم بی نظیر، جهانی و جاودانی اسلام، و نویدبخش عدالتی الهی و امنیتی راستین باشد

منتظران واقعی امام عصر (علیه السلام) تنها به آماده‌ کردن خود برای استقبال از ایشان و پیوستن به حضرتش راضی نمی‌شوند، بلکه خود را موظّف می‌دانند که این آمادگی را در سایه‌ مؤمنان نیز ایجاد کنند و در حقیقت به تربیت منتظران واقعی می‌پردازند