محمدرضا-یوسفی

محمدرضا یوسفی می‌گوید: ادبیات کودک و نوجوان شکل و شمایل دولتی پیدا کرده و به مسائل حساس کودکان نزدیک نمی‌شود یا به سختی می‌تواند به مسائل «رومینا»ها نزدیک شود.

محمدرضا یوسفی در خانه ‌ماندن را بخشی از سرشت کار نویسندگی می‌داند و می‌گوید از قبل به خانه‌نشینی عادت داشته است. او همچنین می‌گوید روی رمان تاریخی‌ای کار می‌کند که تاکنون 30 جلدش منتشر شده و اگر کرونا اجازه دهد، ادامه پیدا می‌کند.

چهار جلد دیگر از مجموعه «قصه‌های خواندنی، قصه‌های شنیدنی» با هدف آموزش مفاهیم اجتماعی، ارزشی و علمی به کودکان روانه بازار نشر شد.

نویسندگان و شاعران کودکان و نوجوانان از دلایلی که باعث می‌شود طنز ایرانی کمتر به مذاق بچه‌ها خوش بیاید و از فاصله‌ای که میان کودکان و نوجوانان با نویسندگان آثار طنز افتاده است می‌گویند. در این میان همچنین به بافت جامعه ما که درگیر تشریفات و به همان نسبت از طنز دور است اشاره می‌شود.

محمدرضا یوسفی با اشاره به چالشِ نوشتن از عشق و شناخت بدن برای بچه‌ها، در عین حال با بیان این‌که موضوع آموزش مهارت‌های زندگی موضوع به‌روز و روتینی است می‌گوید: به ندرت ناشری را می‌بینید که کتابی در زمینه مهارت زندگی نداشته باشد؛ مهارت‌های زندگی ملعبه دست یک‌سری ناشر شده است.

رمان‌های نوجوان «عکس یادگاری بگیریم» نوشته محمدرضا یوسفی، «روح عزیز» از مینو کریم‌زاده و «سایبانی برای زمین» نوشته حمید نوایی لواسانی منتشر شد.

محمدرضا یوسفی درحالی از نبود طنز اجتماعی در ادبیات کودک و نوجوان می‌گوید که معتقد است آن‌چه در این حوزه می‌بینیم، بیشتر جوک است.

محمدرضا یوسفی می‌گوید: ادبیات فولکلور یک رقیب قلدر به نام تلویزیون پیدا کرده که مادربزرگ همه شده اما صلاحیت مادربزرگ‌بودن را ندارد و نمی‌تواند فضای فرهنگی را به مخاطب خود انتقال بدهد.

محمدرضا یوسفی می‌گوید: ادبیات فولکلور یک رقیب قلدر به نام تلویزیون پیدا کرده که مادربزرگ همه شده اما صلاحیت مادربزرگ‌بودن را ندارد و نمی‌تواند فضای فرهنگی را به مخاطب خود انتقال بدهد.

محمدرضا یوسفی می‌گوید: ادبیات فولکلور یک رقیب قلدر به نام تلویزیون پیدا کرده که مادربزرگ همه شده اما صلاحیت مادربزرگ‌بودن را ندارد و نمی‌تواند فضای فرهنگی را به مخاطب خود انتقال بدهد.