مدینه

در این مورد اقوال و نظرات مختلفی بیان شده است که باختصار نظری به تک تک آن ها می اندازیم:

سیاست سرکوب شدید طالبیان و علویان در دوران بنی امیه و بنی عباس و پناه بردن امامزادگان و سادات به نقاط دور از مرکز خلافت، و شناسایی نیروهای مؤمن و وفادار برای سازماندهی بر علیه غاصبان و حاکمان وقت از سوی آنان زمینه هایی را فراهم ساخت تا این عزیزان به مناطقی بروند که از اوضاع نسبتاً مطلوب تر برخوردار باشند.

شرکت و حضور در درس اخلاق همواره مورد سفارش بزرگان و علمای دین اسلام بوده است تا انسان در این جلسات پرورش یابد و تربیت شود.

یزید با دیدن اوضاع نابسامان شام، آزادگان را در خرابه ای جای داد که سقفی نداشت و دیوار آن ترک برداشته بود، به گونه ای که اهل بیت «علیهم السلام» می ترسیدند دیوار بر سرشان خراب شود. روزها از شدت گرما و شب ها از سوز سرما، در آن خرابه آرامش نداشتند و تشنگی و گرسنگی، آن ها را تهدید می کرد.

گاه چنین گفته می ‌شود که امام سجاد علیه ‌السلام در واقعه عاشورا سخت بیمار بود و پس از بازگشت از سفر کربلا و استقرار در مدینه، انزوا گزید و 35 سال بر شهادت پدر بزرگوار خود‌ گریست

یکی‌شان که هیکلش به قواره‌ی من پهلو می‌زد، به حسرت پرسید «پیراهنت را از این‌جا خریدی؟» و شنید که توی بارم داشتم. و حسرتش زیادتر شد که...

علاوه بر سلطان خانم، یک خواهر ناتنی خیالی به نام اسماء هم برای حضرت معصومه(س) به وجود آمده که یک کم خرده شیشه دارد و مدام در حال گلایه کردن و نق زدن است.

به شهادت رساندن ده ها تن از شیعیان عربستان توسط رژیم آل سعود واکنش‌های بسیاری را برانگیخته است و فعالان حقوق بشر آن را اقدامی ظالمانه و سرکوب گرایانه توصیف کردند.