مرجعیت

ما را بر آن داشت تا چهل و دومین سالگرد ارتحالش را با مروری بر سلوک سیاسی و اجتماعی اش گرامی بداریم و با نگاهی بر جایگاه تاریخی ارزشمند او در نیم قرن گذشته، دریچه ای به روشنای سیره گرانقدر سلف صالح باز کنیم

مرجعیت ارجمندترین مقامی است که رسالت تبیین احکامِ دین و راهنمایی امت را به عهده دارد. مردم با دید الگو و اسوه به مرجع تقلید می نگرند و او را مقتدا و راهنمای خود می دانند و تکالیف دینی را از وی می گیرند. رأی و نظر او را حکم شرعی تلقی می کنند. مرجعیّت نهادی است مقدس که مورد توجه و مراجعه مردم است.

اسلام دین دنیا و آخرت فرد و اجتماع معاش و معاد است. مکتبی است تربیتی و اخلاقی سیاسی و اجتماعی.

مرجعیت شیعی همواره مدافع منافع ملی و استقلال اقتصادی ایران زمین به شمار می رفته است . مراجع در طول تاریخ ایران زمین همواره از تولیدات داخلی استفاده می کردند به گونه ای که حتی مرحوم مجلسی رحمه الله در مقام شیخ الاسلامی از پارچه ها و کرباس داخلی استفاده و علمایی چون مرحوم بافقی به جای مصرف قند بیگانگان، از کشمش استفاده می کرده است

مرجعیت موهبتی است الهی که ریشه در تاریخ اسلام و تشیع دارد . دستور به افتاء از سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و ائمه اطهارعلیهم السلام به برخی از صحابه و یاران، مقوله ای است انکارناپذیر که ده ها روایت از فرق و مذاهب مختلف اسلام مؤید آن است .

حکم و موضوع دو رکن اساسی هر فتوایی را تشکیل می دهند.احکام شرعی کلیه احکامی است که از جانب شارع بر موضوعات گونه گون مترتب شده اعم از احکام تکلیفیه به سان: حرمت استحبابکراهت اباحه و احکام وضعیه به سان صحت و بطلان. بنابراین موضوع چیزی است که احکام بر آن بار می شود و در فعلیت حکم نقش دارد.1

نقش بزرگ و تاریخی حضرت آیة اللّه العظمی سیستانی در خاتمه دادن به درگیری اخیر نجف اشرف و برقراری آرامش، با طرح ابتکاری چند ماده ای ایشان در این زمینه، بار دیگر نقش بزرگ و سرنوشت ساز مرجعیت شیعه را در تاریخ، جلوه گر ساخت

حوزه های علوم دینی شیعه در طول تاریخ فقها و مراجع بزرگواری داشته که در برابر جملات انحرافها و کژیها ایستاده اند و مشعلی بوده اند فرا راه ملّتها.

مقوله «عرف و عادت» به تناسب بحث اجتهاد و استنباط، جایگاه کاربردی و مؤثر در روند استنباط احکام مذاهب اسلامی دارد. در این مقاله، مرجع بودن عرف در دو فصل و از زوایای مختلف بررسی می شود.

در این مقاله، ضمن اشاره به جریان تاریخی شکل گیری نهاد مرجعیت شیعه، تلاش های حکومت پهلوی برای تضعیف حوزه و روحانیت به بحث گذارده شده، سپس فعالیت سیاسی نهاد مرجعیت دینی در رهبری انقلاب اسلامی ایران و فعالیت های فرهنگی حوزه علمیه قم در مقابله با جریان غیردینی شدن ایران ارائه گردیده است.