معاد

امثال ملا صدرا گفته اندمعاد جسمانی است اما همه معاد جسمانی را برده اند در داخل خود روح و عالم ارواح، یعنی گفته اند این خصایص جسمانی در عالم ارواح وجود دارد، این فاصله ای که قدما از قبیل بو علی میان روح و جسم قائل بوده اند و فقط عقل را روحی می دانستند و غیر عقل را روحی نمی دانستند،این فاصله وجود ندارد

نه تنها روح انسان، بلکه جسم و روح با هم در آن جهان باز می گردد، و حیاتی نوین از سر می گیرند، چرا که آنچه در این جا انجام شده است با همین جسم و روح بوده، و پاداشها و کیفرها نیز باید نصیب هر دو شود

در روز قیامت نامه هایی که بیانگر اعمال ماست، به دست ما داده می شود، نامه اعمال نیکوکاران به دست راستشان، و بدکاران به دست چپشان، مؤمنان صالح از مشاهده نامه اعمال خود خوشحال و مسرور می شوند، و بدکاران شدیدا نگران و ناراحت، همان گونه که قرآن مجید می فرماید: «فاما من اوتی کتابه بیمینه فیقول هاؤم اقرؤا کتابیه انی ظننت انی ملاق حسابیه فهو فی عیشة راضیة

این آیات و آیات فراوان دیگر، حکایت از این حقیقت می‌کند که آفرینش هر موجود و هر مخلوقى، به دنبال خود اعاده آن موجود و مخلوق را می‌آورد.