معاویه

همه می دانیم امیرمؤمنان علیه السلام در سال چهلم هجری از جهان خاکی به عالم ملکوت رخت برکشید و حدود ده سال، امامت و رهبری امت بر عهده امام حسن مجتبی علیه السلام بود

امام حسن(ع)در اثر توطئه ای شوم که از سوی معاویه تدارک دیده شد به شهادت رسید و جلوه های شکوهمند امامت در دیگر یادگارفاطمه و علی علیهماالسلام متجلی گشت

راستش را بخواهید شبهه ای که اخیرا برای من پیش آمده، این است که بعضی ها مطرح می کنند چرا با این که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هر دو امام و معصوم می باشند ولی یکی راه صلح با معاویه را انتخاب و دیگری راه مبارزه و جهاد با یزید برمی گزیند؟ شما چگونه این تفاوت عملکرد را توجیه می کنید؟ اعظم مرتضوی/پرستاری

شعر شاعران نقش مهمی در حفظ غدیر در طول زمانهای ظلمانی داشته؛ چه قالب شعر پایدارتر است و مردم علاقه خاصی به آن دارند. از ساعتی که خطبه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم پایان یافت، حسان بن ثابت اولین شعر را در حضور آن حضرت سرود و این الگوی روشنی برای شاعران شد تا در طول چهارده قرن با هنر خود غدیر را حفظ کنند و آن را به نسل های بعد برسانند.

معاویه حکومت کوفه را به زیاد بن ابیه داد. او نخستین کسی بودکه حکومت «عراقین » یعنی بصره و کوفه و بخشی از ایران را به عهده گرفت

امیرالمؤمنین علیه السلام با بیعت گسترده مردم به حکومت رسید. حاکمیت از منظر امام تنهابرپایه عدالت و رعایت حقوق مردم آن هم درعرصه قانون الهی معنا می یافت

ظرف وجودی افراد متفاوت است. این امر سبب شد برخی از صحابه رسول خدا(ص)در پرتو تعلیمات آن حضرت بردیگریاران پیشی گیرند وبه مقام والاتری دست یابند. عمروبن حمق خزاعی یکی از آنها است. ویژگیهای ارزشی او در این نوشتار نمی گنجد، ولی سعی در آن است که در حد توان به چند بعد آن اشاره شود.

قبر حضرت علی علیه السلام از ترس خوارج تا زمان هارون الرشید مخفی بود، روزی هارون از کوفه جهت شکار بیرون آمد، در راه آهوانی دید، بازها و سگان آن ها را دنبال کردند، آهوان به پشته پناه بردند و سگان و بازها برگشتند

در مقاله قبل این موضوع را مطرح کردیم که چرا امام علی(ع)پیشنهاد ابقاء معاویه را بر حکومت ولو به طور موقت نپذیرفت؟

سزاست که حکمرانی معاویه در عصر علی(ع)را برای مسلمانان عصرحاضر چون وجود اسرائیل بدانیم. برپایه آنچه خواهیم گفت وجودمعاویه چون غده سرطانی بود که درنگ درسوزاندن ریشه آن از طبیب حاذقی چون علی هیچ سزاوار نبود، چنانکه امام(ع) نیز در نخستین روزهای خلافت فرمان عزل او را صادر کرد