معجزه

معجزه در اصل از عجز گرفته شده، به معنی عاجز کردن است، بنابراین کارهای خارق العاده ای که از اولیای بزرگ رخ می دهد و دیگران از انجام آن عاجز هستند، به آن معجزه می گویند، مانند زنده کردم مرده، شفادادن بیمار مبتلا به بیماری بی درمان و امثال آن.

هیچ پدیده ای خارج از قانون علیت نیست . معجزه هم پدیده ای است مشمول همین قانون . اما در معجزه روابطی نامحسوس حاکم است و شرائط خاص زمانی و مکانی از صحنه حذف می شود .

اسلام، قانون علیت را می پذیرد، از نظر اسلام، اگر سببی تحقق یابد و مانعی بر سر راه آن نباشد، معلول هم تحقق می پذیرد

همچنانکه نفوس، در بدن های خود تاثیر می کنند، ممکن است نفوسی هم به درجه ای از کمال و قوت برسند که در غیر بدن های خود نیز تاثیر کنند . انبیا دارای چنین قدرت نفسانی بودند .

از زمانی که قرآن کریم بر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نازل شده است، مخالفت با این کتاب آسمانی هم آغاز شد. قرآن کریم هم بارها مخالفانش را به مبارزه طلبید. در این نوشتار، اشاره ای خواهیم داشت به اعجاز قرآن و ناتوانی همه از آوردن مثل قرآن و حتی سوره ای یا آیه ای مثل قرآن.

اولین پایان نامه دوره ی تخصصی کلام متعلق به آقای محمد حسن قدردان قراملکی از دانشجویان دوره ی اول با عنوان «معجزه در قلمرو علم و دین » در جلسه ی دفاعیه مرکز مدیریت حوزه علمیه ی قم مورخه 13/8/79 برگزار گردید با نمره 96 =(20/19) مورد تایید و تصویب قرار گرفت.

رساله ی کارشناسی ارشد رشته ی فلسفه و کلا م، با موضوع منزلت امام حسین(ع) در قرآن و سنت، توسط فقیر علی انقلا بی دفاع شد. استاد راهنمای آن حجت الا سلا م و المسلمین سید محمد نجفی یزدی و استاد مشاور آن حجت الا سلا م والمسلمین سیدمحمود طباطبایی نژاد بود.

معجزه عبارت است از:امر خارق العاده ای که با اراده خدای متعال از شخص مدعی نبوت، ظاهر شود و نشانه صدق ادعای وی باشد.