معجزه

«معجزه» دارای دو کاربرد عام و خاص است. در کاربرد خاص، «معجزه» بر کارهای خارق العاده ای اطلاق می شود که پیامبران برای اثبات نبوّت خویش انجام می دادند و در کاربرد عام، بر هر کاری که فوق طاقت بشری باشد و به عنایت ویژه خداوند تحقق یافته باشد، «معجزه» می گویند، اعم از اینکه برای اثبات نبوّت باشد یا برای تأیید مؤمنان و ایجاد اطمینان در ایشان

در گذشته‌های دور، داروی شیمیایی وجود نداشت و اثری از دکتر‌های امروزی هم نبود. در آن زمان مردم برای مداوای بیماری‌شان به حکیم مراجعه می‌کردند. آنچه در این سری مقالات می‌خوانید، خواص گیاهان دارویی و طرز تهیه‌ی غذاها و دسرهای گوناگون با استفاده از آن‌هاست.

در شماره های گذشته، پس از تبیین قلمروهای بحث های تاریخی عصر غیبت کبرا، در نخستین قلمرو، به تاریخ زندگانی امام مهدی علیه السلام پرداختیم و آغازین بحث را به تمهیدات و زمینه سازی های فرهنگی و تربیتی قرآن و پیامبر اسلام و اهل بیت عصمت علیهم السلام برای غیبت طولانی امام مهدی علیه السلام اختصاص دادیم.

پیامبران الهی علیهم السلام برای اثبات ارتباط خود با عالم الوهی، دست به خوارق عاداتی می زدند تا مردم با مشاهده آن ها، به صدق مدعای آنان دست پیدا کنند. قرآن مجید در آیات فراوان خود به معجزات فراوان آنان اشاره کرده است.

توجه انسان ها به معجزه به عنوان پدیده ای غیر عادی و دلالت آن، بویژه بر صدق مدعای آورنده اش، به زمان صدور معجزات به دست پیامبران الهی علیهم السلام باز می گردد

این خود یک معجزه ی اسلام است؛ یعنی فاطمه ی زهرا(س) در عمرکوتاه خود به مقامی می رسد که سیده ی نساء عالمین است؛ یعنی از همه ی زنان بزرگ و قدّیس طول تاریخ برتر است

معجزه با کار پیامبران خدا است. پیامبران خدا هرجا که لازم باشد، به اذن خداوند، کارهای خارق العاده ای انجام می دهند تا از رهگذر آن، حقانیت خود را بر مردمی که در ارتباط آنها با غیب شک و تردید دارند، به اثبات رسانند، اما مسائل مربوط به مبدا و معاد، از طریق عقل، قابل اثبات است.

در مباحث پیشین، ضرورت بعثت پیامبران و لزوم داشتن معجزه و ارائه آن به مخاطبان تبیین گردید. در این شماره راجع به رسالت جهانی و اعجاز پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله)مطالبی می نگاریم تا به اصطلاح متکلّمان، نبوّت خاصه یعنی نبوت حضرت محمد(صلی الله علیه و آله)را مورد بحث قرار داده باشیم

معجزه در اصل از عجز گرفته شده، به معنی عاجز کردن است، بنابراین کارهای خارق العاده ای که از اولیای بزرگ رخ می دهد و دیگران از انجام آن عاجز هستند، به آن معجزه می گویند، مانند زنده کردم مرده، شفادادن بیمار مبتلا به بیماری بی درمان و امثال آن.

هیچ پدیده ای خارج از قانون علیت نیست . معجزه هم پدیده ای است مشمول همین قانون . اما در معجزه روابطی نامحسوس حاکم است و شرائط خاص زمانی و مکانی از صحنه حذف می شود .