عبادات نیز مانند انسان، روح و جسمی دارند. امام علی(علیه السلام) در حکمت 145 «نهج البلاغه» با اشاره به عبادات بی روح و کم نتیجه یا بی نتیجه می فرماید: (چه بسیار روزه دارانی که از روزه خود بهره ای جز گرسنگی و تشنگی نمی برند و چه بسیار شب زنده دارانی که از قیام شبانه خود جز بی خوابی و خستگی ثمره ای نمی گیرند