نویسندگان-مشهور

تصمیمی از روی عقل یا از روی جنون؟ میل به فنا یا میل به جاودانگی؟ واقعن چرا نویسندگی در میان شغل‌های رایج بیشترین میزان خودکشی را به خود اختصاص داده است؟

جرالد مورنین از آن دست آدم‌هایی است که فاکنر درباره‌شان گفته است «ارواح شیطانی مدام زیر گوششان زمزمه می‌کنند»: از آدم‌ها فرار کن، هواپیما سوار نشو، دست به کامپیوتر نزن، به نویسنده‌ها و روشنفکر‌ها فحش بده، و از همه بدتر، داستان‌های عجیب‌غریبی بنویس که احدالناسی از آن‌ها سر در نیاورد.

الکسی نیکلایوویچ تولستوی 1945-1883 یکی از بنیانگذاران ادبیات شوروی، نویسنده، شاعر، نمایشنامه نویس و عضو آکادمی علوم اتحاد شوروی از سال 1939 است. الکسی تولستوی یکی از پرخواننده‌ترین نویسندگان شوروی است و احتمالا محبوبترین آنها.

دهم فوریه امسال، 129 سال از تولد و نیم قرن از مرگ بوریس پاسترناک می‌گذرد؛ هنرمندی که در کشورش شاعری بزرگ شناخته می‌شود و در دیگر کشور‌های جهان به عنوان خالق رمان «دکتر ژیواگو» شهرت دارد.

یوکیو میشیما، نویسنده و نمایشنامه نویس مشهور ژاپنی است که نوشته‌های پس از جنگ وی نیهلیستی بود و خودکشی آیینی هاراکیری (سپوکو) را انجام داد. در کودکی تخیل زیادی درباره مرگ داشت. در 12‌سالگی نخستین داستانش را نوشت. او با ولع زیاد داستان‌های اسکار وایلد، ریلکه و ژاپنی را می‌خواند.

میگل د. اونامونو، فیلسوف، شاعر و نویسنده‌ای از نسل 98 بود که امروز درباره‌ی آثار و افکار او بحث می‌کنیم. از مهم‌ترین و برجسته‌ترین نویسندگان و رهبران این نسل بود که خیلی زود جای خود را در ادبیات و تفکر جهانی باز کرد.

یکی از برجسته‌ترین و عالی‌ترین نمایندگان ادبی جنبشی که شاید بتوان آن را «سوسیال رئالیسم امریکایی» نام داد، بی شک «جان اشتاین بک» (1968 -1902) متولد «سالیناس» در کالیفرنیا است.

ژاک پره ور (Jacquec Preَvert) شاعر و نویسنده فرانسوی در سال 1900 در نویی - شهری نزدیک پاریس‌- به دنیا آمد. مادرش سوزان از اهالی اورنی و پدرش‌زاده برتانی بود. شش سال پس از تولد ژاک، پی یر دومین فرزند خانواده به دنیا آمد که بعد‌ها به سینماگری پرداخت.

از آنجایی که در هفته کتاب و کتابخوانی به‌سر می‌بریم این رویداد فرخنده را به فال نیک می‌گیریم و در ادامه با هم نگاهی به کار‌هایی خواهیم داشت که بزرگترین نویسندگان و شاعران دنیا روزانه انجام می‌دادند.

چینوآ آچه‌به در کنار نویسندگانی، چون نادین گوردیمر (آفریقای جنوبی) و بن اکری (نیجریه) از مهم‌ترین سردمداران ادبیات جدید آفریقا به شمار می‌رفت. آچه‌به، نویسنده‌ای است که بسیاری به او لقب پدر ادبیات آفریقا را داده‌اند و در کتب تاریخ‌ادبیات از او به عنوان یکی از چهره‌های اصلی ادبیات سیاه یاد می‌کنند.