همدلی

آن چیز که ما به عنوان رسم و رسوم از آن یاد می‌کنیم، تاریخ، فرهنگ، زبان و ادبیات ما است. زنده نگه داشتن یعنی پاسداری از‌ وطن و آنچه از گذشتگان به ما رسیده است. این کهنه‌گرایی نیست، بلکه نگاهی رو به جلو

به هر حال در برهه‌ای از زمان، کودک شما متوجه خواهد شد که برخی از افراد به اندازه دیگران پول ندارند و این احتمال وجود دارد که برخی از همکلاسی‌های کودک شما با مسائلی مانند عدم امنیت غذایی و بی‌خانمانی دست و پنجه نرم کنند.

به هر حال در برهه‌ای از زمان، کودک شما متوجه خواهد شد که برخی از افراد به اندازه دیگران پول ندارند و این احتمال وجود دارد که برخی از همکلاسی‌های کودک شما با مسائلی مانند عدم امنیت غذایی و بی‌خانمانی دست و پنجه نرم کنند.

به هر حال در برهه‌ای از زمان، کودک شما متوجه خواهد شد که برخی از افراد به اندازه دیگران پول ندارند و این احتمال وجود دارد که برخی از همکلاسی‌های کودک شما با مسائلی مانند عدم امنیت غذایی و بی‌خانمانی دست و پنجه نرم کنند.

رویا نوری؛ جامعه‌شناس، در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با رشد تاب‌آوری کودکان و نوجوانان اظهار کرد: شما به عنوان پدر و مادر باید با فرزند خود همدلی کرده و ارتباط برقرار کنید و احساسات او را کوچک و ناچیز نشمارید

انسان به عنوان موجودی یادگیرنده دارای نیازهای فیزیولوژیک و غیر فیزیولوژیک می باشد که برای تامین آنها به کوشش های مختلف دست میزند و در رسیدن و ارضاء نسبت به خواسته های خویش ممکن است تعجیل کند و یا با به تأخیر انداختن زمانی نیازها و با تحمل سطح محدودی از استرس ملاحظاتی را مد نظر قراردهد

محققان دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس(UCLA) دریافته‌اند که می‌توان با مطالعه فعالیت مغز هنگام استراحت به جای زمان درگیر بودن به انجام کارهای خاص، توانایی فرد در احساس همدلی را ارزیابی کرد.

یکی از دغدغه های اصلی بشر از آغاز زندگی در روی کره خاکی، مسالة اقتصاد و معیشت او بوده است. نیاز بشر به خوراک، پوشاک و سرپناه، همیشه او را مجبور به فعالیت های مختلف برای دسترسی و تامین این نیازها کرده است

بسیاری از صاحب‌نظران دیگر هم سعی کردند که بی‌تفاوتی اجتماعی را تحلیل کنند و آسیب‌شناسی کنند. اینکه چرا در زمان و مکان خاصی بی‌تفاوتی وجود ندارد.

-بیتا مهدوی:این روزها همه با عجله بدون اینکه حتی نیم نگاهی به اطراف بیندازیم بی‌تفاوت از کنار یکدیگر رد می‌شویم. گاهی با خود حرف می‌زنیم و برای دشمن فرضی‌مان خط و نشان می‌کشیم و زمانی دیگرآنچنان افسرده هستیم که مسیر هر روزه را گم می‌کنیم وهمه چیز را بدست فراموشی می‌سپاریم.