فرود در بهشت؛مروری بر زندگی خلبان شهید عباس بابایی

به گزارش ایسنا، عباس بابایی 14 آذر سال 1329 در شهر قزوین چشم به جهان گشود. پدر عباس در خیابان سعدی قزوین زندگی می‌کرد خانه‌ای در سراشیبی کوچه‌ای که اکنون عکس بزرگ شهید بابایی در آن خودنمایی می‌کند و اهالی این محله به وجود عباس پس از سالیان زیاد افتخار می‌کنند.

دوره ابتدایی را در دبستان «دهخدا» و دوره متوسطه را در دبیرستان «نظام وفا» گذراند. پس از گرفتن دیپلم، در سال 1348 در رشتهٔ پزشکی پذیرفته شد، اما به دلیل علاقه به خلبانی، داوطلب تحصیل در رشته خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندن دوره مقدماتی برای تکمیل تحصیلاتش در سال 1349 به آمریکا اعزام گشت.

او با دختردایی‌اش «ملیحه حکمت» (متولد 1337) در تاریخ 4 شهریور 1354 ازدواج کرد و صاحب دختری به نام «سلما» و دو پسر به نام‌های «محمد» و «حسین» شد. 

ملیحه حکمت، در آبان ماه 1393 در مراسم تشییع و تدفین مادر شهید بابایی درحالی که بغض امان سخن گفتن را از او گرفته بود زیر لب گفت: «عمه جان سلام من را به عباس برسان» و دیری نپایید که حکمت در سوم خرداد 1395 در سن 57 سالگی درگذشت.

پس از انقلاب اسلامی

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، سرپرستی انجمن اسلامی پایگاه هوایی هشتم شکاری اصفهان را بر عهده گرفت. با شروع جنگ ایران و عراق، عباس بابایی به انجام عملیات جنگی هوایی مشغول شد. در سال 1360 ضمن ارتقاء به درجهٔ سرهنگ دومی به‌عنوان فرمانده «پایگاه هوایی هشتم شکاری اصفهان» منصوب شد.

او در 9 آذر 1362 و در 33 سالگی به درجه سرهنگ تمامی ارتقاء یافت و به سمت معاونت عملیات فرماندهی نیروی هوایی منصوب شد و به تهران عزیمت کرد. وی پس از چهار سال رزم در مقام معاونت عملیات نیروی هوایی، در 8 اردیبهشت 1366 به درجه «سرتیپی» ارتقاء یافت.

عباس بابایی پس از 60 مأموریت جنگی موفق در صبح روز پانزدهم مرداد سال 1366 مصادف با روز عید قربان همراه با یکی از خلبانان نیروی هوایی (سرهنگ علی محمد نادری) به‌منظور شناسایی منطقه و تعیین راهکار صحیح اجرای عملیات، با یک فروند هواپیمای اف–5 دوکابینه از پایگاه هوایی تبریز به پرواز درآمد و وارد آسمان عراق شد.

بابایی و نادری پس از انجام مأموریت، به هنگام بازگشت، در منطقه عملیاتی سردشت در 15 مرداد 1366 مورد هدف شلیک توپ ضد هوایی شیلکا 23 میلی‌متری پدافند خودی قرار گرفتند و از ناحیه سر مجروح و بلافاصله شهید شد.

یکی از راویان مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ دربارهٔ این واقعه نوشته است: «به دنبال اصابت گلوله به هواپیمای تیمسار بابایی و اختلالی که در ارتباط هواپیما و پایگاه تبریز به وجود آمد، پایگاه مزبور به رابط هوایی سپاه اعلام کرد که یک فروند هواپیمای خودی در منطقه مرزی سقوط کرد برای کمک به یافتن خلبان و لاشه آن هر چه سریع‌تر اقدام نمایید. مدت کوتاهی از اعلام این موضوع نگذشته بود که فرد مذکور مجدداً تماس گرفت و درحالی‌که گریه امانش نمی‌داد گفت: هواپیمای موردنظر توسط خلبان به زمین نشست، ولی یک از سرنشینان آن به علت اصابت تیر در داخل کابین کشته‌شده‌است».

راوی در مورد بازتاب شهادت بابایی در جمع برادران سپاه نوشته است: «برخی از فرماندهان ارشد سپاه در جلسه‌ای مشغول بررسی عملیات بودند که تلفنی خبر شهادت عباس بابایی به اطلاع رحیم صفوی رسید. با شنیدن این خبر، جلسه تعطیل شد و اشک در چشمان حاضرین به‌خصوص آنان که آشنایی بیشتری با بابایی داشتند، حلقه زد».

نقل‌شده که وی چند روز قبل از شهادت در پاسخ پافشاری‌های بیش‌ازحد دوستانش جهت عزیمت به مراسم حج گفته بود: «تا عید قربان خودم را به شما می‌رسانم.» بابایی در هنگام شهادت 37 سال داشت. پیکر وی در گلزار شهدا در جنوب شاهزاده حسین قزوین به خاک سپرده شد.

امام (ره) روی عکس شهید بابایی چه نوشتند؟

شهید بابایی از کودکی در مراسم تعزیه امام حسین (ع) حضوری فعال داشت و یکی از شهدای شاخص قزوین است؛ سریال «شوق پرواز» از روی زندگی این شهید نوشته و ساخته شده است، امام خمینی (ره) نیز روی عکس شهید بابایی نوشتند «خداوند رحمت فرماید این شهید سعید ما را».

روحش شاد و راهش پررهرو باد.