به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، اکنون، دولت ترامپ از ژاپن و کره جنوبی می‌خواهد که برای میزبانی از نیروهای امریکایی مستقر در کشورشان بیشتر هزینه کنند.
فرمانده نیروهای نظامی امریکا در کره جنوبی اخیرا اعلام کرد اگر کمک‌های سئول افزایش پیدا نکند، امکان خروج 4 هزار نیروی امریکایی از این منطقه وجود دارد. پنتاگون تاکنون داشتن چنین برنامه‌ای را تکذیب کرده است. طی یک دهه اخیر هر یک از ما به مطالعه استقرار نیروهای نظامی امریکا در خارج از کشور پرداخته‌ایم. اخیرا برای تحقیق درباره هزینه‌ها و مزایای چنین کاری گرد هم آمدیم و تلاش کردیم به چهار سوال زیر پاسخ دهیم:
1- این کار چه سودی برای امریکا دارد؟
در حال حاضر واشنگتن نزدیک به 174 هزار نیروی فعال در حدود 140 کشور جهان مستقر کرده است. دفتر حسابرسی وزارت دفاع امریکا در سال مالی 2020 مجموع هزینه‌های پایگاه‌های خارج از کشور را 4/24 میلیارد دلار برآورد کرده است. این رقم معمولا جدای از هزینه‌های عملیات جنگی در حال انجام است.
وقتی کشورهای قدرتمند حافظ امنیت کشورهای ضعیف‌تر می‌شوند، درمقابل از آنها طلب منافع غیرمادی می‌کنند. برای مثال، ممکن است کشور ضعیف‌تر کنترل بر سیاست خارجی خود را قربانی کرده و اجازه دسترسی به منطقه یا حریم هوایی‌اش را به کشور قدرتمند دهد.
استقرار نیروهای امریکایی در ژاپن و کره جنوبی در طول جنگ سرد موجب نفوذ این کشور در مسائل جنوب شرق و شرق آسیا شد.
علاوه بر این، نیروهای نظامی امریکا در 70 سال گذشته از طریق کارهای روزمره خود و تعامل
روزانه با افراد محلی، پرچمدار دیپلماسی عمومی این کشور بوده‌اند. واشنگتن خصوصا در ایجاد «قدرت نرم» تاثیرگذار بوده است، به این معنا که مردم دیگر کشورها از امریکا حمایت می‌کنند، چرا که با فرهنگ و مردم این کشور احساس نزدیکی دارند.
2- پایگاه‌های امریکایی تا چه مدت در ژاپن و کره جنوبی باقی می‌مانند؟
از زمان پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945 و جنگ کره در سال 1953، واشنگتن چندین پایگاه نظامی و ده‌ها هزار نفر از نیروهای نظامی خود را در ژاپن و کره جنوبی مستقر کرده است.
پس از اینکه ژاپن در سال 1951 توانست دوباره حق حاکمیت خود را به دست آورد، ایالات متحده و ژاپن معاهده‌ای امضا کردند و ضمن آن خواستار دفاع متقابل از یکدیگر شدند.
آنها همچنین توافقی را به امضا رساندند که به نیروهای امریکایی اجازه انجام عملیات و داشتن پایگاه‌های نظامی در ژاپن را می‌داد. هر کشور می‌تواند با این شرط که از یک سال قبل اطلاع دهد از معاهده خارج شود.
در حال حاضر تقریبا 55 هزار نیروی نظامی امریکایی در ژاپن حضور دارد.
کره جنوبی از زمان جنگ کره میزبان نیروهای امریکایی بوده است. این کار با مجوز شورای امنیت سازمان ملل به کشورهای عضو انجام شد تا از حملات کره شمالی به کره جنوبی جلوگیری شود. پس از اعلام آتش‌بس در سال 1953، این نیروها در کره جنوبی ماندند تا برای این کشور امنیت پایدار فراهم کرده و از خصومت کره شمالی جلوگیری کنند.
در حال حاضر حدود 26 هزار و 500 نیروی نظامی امریکایی در کره جنوبی حضور دارد.
3- ژاپن و کره جنوبی به طور معمول چه میزان به این نیروها کمک می‌کنند؟
ایالات متحده بر سر جزییات تقسیم هزینه‌ها با هر دو کشور مذاکره کرده است. مقادیر مشخصی کمک شده و همین طور فعالیت‌هایی که هر یک از طرفین انجام آن را بر عهده می‌گیرد، در هر کشور و در طول زمان متفاوت است. هر چند کمک‌های متحدان امریکا معمولا قابل توجه است.
برای مثال، امریکا و کره جنوبی در سال 2019 بر سر توافقی که سئول را ملزم به کمک 893 میلیون دلاری می‌کرد با یکدیگر به اجماع رسیدند.
در توافق فعلی ژاپن میزان دقیق مجموع کمک‌های این کشور مشخص نشده است. با این وجود، میزان حمایت فعلی ژاپن به 7/1 میلیارد دلار می‌رسد.
این در حالی است که وزارت دفاع امریکا هم‌اکنون مجموع هزینه‌های حفظ حضور نظامیان خود در کره جنوبی و ژاپن را به ترتیب 5/4 و 7/5 میلیارد دلار تخمین می‌زند. بر این اساس، میزان کمک‌های مالی هر دو کشور درصد قابل توجهی از هزینه‌های امریکا را پوشش می‌دهد.
نکته مهم این است که این اعداد صرفا تقریبی از روابط مالی میان کشور میزبان و امریکا را نشان می‌دهند. مثلا این ارقام سایر هزینه‌هایی که ژاپن می‌پردازد را منعکس نمی‌کند؛ مانند خرید سیستم‌های تسلیحاتی از امریکا، اجاره رایگان و معافیت مالیاتی و دیگر مخارجی که از سوی دولت ژاپن انجام می‌شود.
4- آیا خواسته‌های ترامپ منطقی است؟
بحث در مورد اینکه آیا متحدین امریکا به اندازه کافی برای تامین امنیت خودشان هزینه می‌دهند از دیرباز و از همان آغاز استقرار نیروهای امریکایی در خارج از مرزها وجود داشته است. اما دو مولفه است که خواسته‌های ترامپ را منحصر به فرد می‌کند.
یکی اینکه مذاکرات با کره جنوبی قبلا هر چهار یا پنج سال یک بار برگزار می‌شد. دولت ترامپ سال گذشته این روند را برای سئول به یک رویداد سالانه تبدیل کرد. ماهیت این گفت‌وگوها پیچیده است و این امر می‌تواند مذاکرات سالانه را زمانبر و پرتنش کند.
دوم اینکه گزارش‌ها حاکی از آن است که درخواست‌های جدید ترامپ بر اساس هیچ نیاز نظامی مشخصی نیست. این موضوع ما را به سمت این پرسش می‌برد که چطور امریکا به رقم جدیدی که می‌خواهد از کره جنوبی طلب کند، رسیده است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد با اینکه امریکایی‌ها نسبت به مداخله کشورشان در افغانستان و عراق به‌شدت بدبینند، اما از تنش‌های فعلی دولت ترامپ با جهان و [نقض] تعهدات واشنگتن در قبال متحدانش حمایت نمی‌کنند.
