انتقال عمودی در کشورهای آسیای دور بسیار شایع است. خطر انتقال در زمانی که بار ویروسی در ناحیه واژن بالا باشد، بیشتر است. هپاتیت حاد B در سه ماهه سوم بارداری با انتقال بالای HBV در حول و حوش زایمان به نوزاد همراه است، اما اغلب عفونت‌های قبل از تولد پره‌ناتال در نوزادان متولد شده از مادران با عفونت مزمن HBV اتفاق می‌افتد.
پیشگیری
بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، شناخت راه‌های انتقال آن است. تنها مخزن این ویروس انسان است و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم می‌باشد. در قدیم مهم‌ترین علت ابتلا به هپاتیت B استفاده از خون و فراورده‌های آن بود، ولی امروزه با آزمایش خون می‌توان این آلودگی را مشخص نمود و انتقال این بیماری از طریق خون دیگر به آسانی صورت نمی‌گیرد.
کارکنان بیمارستان‌ها، پزشکان، پرستاران و مراقبین بهداشتی که در تماس با بیماران و یا خون آنها هستند، در معرض عفونت هپاتیت و انتقال آن قرار دارند و به همین دلیل واکسیناسیون هپاتیت B و رعایت دستورات بهداشتی و مراقبتی در این دسته از افراد توصیه می‌شود.
تزریق واکسن ضد ویروس هپاتیت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود. واکسن هپاتیت B از ابتدای سال 1372 در برنامه واکسیناسیون کشوری متولدین 1372 به بعد قرار گرفته است. همه افراد می‌توانند با تزریق واکسن خود را در برابر ابتلای به این بیماری مصون کنند، اما در بعضی از مشاغل به دلیل خطر بالای ابتلا، تزریق واکسن اکیداً توصیه می‌شود.
شاغلین و تزریق واکسن
کلیه کارکنان شاغل در مراکز درمانی بستری و سرپایی که با خون و ترشحات آغشته به خون در تماس هستند شامل: پزشکان، پرستاران، ماماها، بهیاران، کمک بهیاران، واکسیناتورها، دندانپزشکان، کمک دندانپزشکان، کارشناسان و تکنسین‌های آزمایشگاه‌های تشخیص طبی، نظافتچیان واحدهای بهداشتی درمانی و آزمایشگاه‌های تشخیص طبی، دانش آموزان بهورزی، دانشجویان پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری و مامایی و..... بیماران تحت درمان دیالیز و افرادی که بطور مکرر خون یا فرآورده‌های خونی دریافت می‌کنند، مانند مبتلایان تالاسمی، هموفیلی و ... اعضاء خانواده، فرد HBsAg مثبت ساکن دریک واحد مسکونی کودکانی که در کانون‌های اصلاح وتربیت نگهداری می‌شوند.
کودکان عقب مانده ذهنی و کارکنان مؤسسات نگهداری این کودکان و خانه سالمندان آتش نشان‌ها، امدادگران اورژانس، زندانبانان، کارشناسان آزمایشگاه‌های تحقیقات جنایی و صحنه جرم افراد دارای رفتارهای پرخطر جنسی و اعتیاد تزریقی که تحت پیگیری مداوم هستند. افراد آلوده به هپاتیت C که حداقل یک تست تکمیلی مثبت دارند.
زندانیانی که دارای رفتارهای پرخطر هستند و محکومیت آنها بیش از 6 ماه می‌باشد.
درمان
فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد و می‌توان با استراحت و قرص‌های ایبوپروفن و نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار داد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیت مزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان، کاهش بار ویروسی و سطح آنزیم‌های کبدی و جلوگیری از پیشرفت بیماری می‌باشد.
علاوه بر درمان‌های اختصاصی که توسط داروهای ضدویروسی انجام می‌گیرد، رعایت نکاتی که بر سیستم ایمنی تاثیر می‌گذارند و توجه به مواد، داروها و بیماری‌های دیگری که بر کبد تاثیر سوء دارند، ضروری است. به عنوان مثال الکل، داروهایی مانند استامینوفن و بیماری‌هایی مانند هپاتیت C یا کبد چرب که حاصل زندگی ماشینی است، باید مورد توجه قرار گیرند.
شروع درمان عفونت ویروسی هپاتیت B بستگی به میزان فعال بودن ویروس و میزان در خطر بودن فرد برای آسیب کبدی مانند سیروز دارد. در موارد پیشرفته بیماری که فرد دچار سیروز می‌شود و علایم نارسایی کبدی مانند آسیت، واریس مری و ادم ایجاد می‌شود، درمان‌های نگهدارنده تجویز می‌شود. اگر بیماری به کبد آسیب جدی رسانده باشد، ممکن است جهت درمان، پیوند کبد در نظر گرفته شود.
برای خواندن بخش اول- وقتی جگر به درد می‌آید- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- وقتی جگر به درد می‌آید- اینجا کلیک کنید.
