به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) به نقل از روابط عمومی جامعه المصطفی(ص) در چکیده این پایاننامه که توسط دانشپژوه، عبدالغفار حسین اف از کشور تاجیکستان و به راهنمایی حجّتالإسلام والمسلمین محمد مدیبو جونی و مشاوره صدیق حسین اف انجام گرفت، آمده است: در اندیشه غرب، براساس نظام انسان مرکزی، محور همه امور انسان و امیال او است. نگاهی که انسان و خرد وی را جانشین خدا دانسته و او را موجودی مستقل و یگانه که به هیچ قدرتی خارج از خود متکی نیست، میداند چرا که در تعیین سرنوشت و سعادت او اعتقادی به عالم غیب وجود ندارد. تمامی بایدها و نبایدها، خیر و شر را انسان تعیین میکند و هستی و طبیعت باید براساس خواسته های او تنظیم شود. انسان غربی، تنها یک موجود مادّی تلقّی شده است که نه یک زندگی حقیقی دارد و نه یک فرجامی هدفمند که به آن باوری باشد. براساس همین نگاه است که حقوق بشر غربی پایهریزی گردیده است.
در بخش دیگری از آن آمده است: بررسی سیر تاریخی اندیشه غرب و مهمترین تغییر و تحوّلات در آن، نشان میدهد که حقوق بشر غربی، براساس نگاه مذکور نسبت به انسان، برگرفته از یکسری مبانی و اصولی است که میباید مورد پژوهش در این جستار گردد که آن مبانی عبارتند از خرد باوری علمی، فردگرایی، حقوق طبیعی و قراردادگرایی. پرسشی که مطرح میشود این است که آیا مبانی حقوق بشر که برخواسته از نگاه غربی به انسان است، با اندیشه قرآنی نسبت به حقیقت انسان و حقوق وی سازگاری دارد یا نه؟.
در بخش دیگری از این پایاننامه آمده است: نگاه اوّلیه قرآن نسبت به مبانی مذکور، نگاه تأییدی بوده و در اصل این مبانی را پذیرفته است امّا تأیید قرآن به این منظور نیست که تفسیر غربی از این مبانی را قبول داشته باشد، بلکه بررسی مبانی حقوق بشر و استخراج دیدگاه قرآن کریم، ما را به آن رهنمون میسازد که با وجود تمامی جایگاهی که انسان قرآنی دارد، محور همه امور خداست و اعتقاد به خدامحوری، هیچ تقابلی با ارزش و مقام انسان و آزدای و اختیار و حقوق او ندارد. در این نظام، اساس همهی امور و مبدأ و مقصد خداست و هدف جهان و انسان نیز خدا میباشد؛ هستی از خدا نشأت گرفته و به سوی خدا در تکاپو و حرکت است. مبنای همه بایدها و نبایدها با توجّه به خالق، فیّاض، حاکم، مالک و روببیت خداوند متعال ذات لا یتناهی الله است.
در این پایاننامه میخوانیم که قرآن کریم حقوق بشر را تا آنجا که به نفی ارزشهای انسانی و الهی نینجامد و در عرض خدا قرار نگیرد میپذیرد و بر کسب ارزشهای انسانی و شکوفایی استعدادهای زمینی و آسمانی او تأکید می کند امّا هیچ گاه انسان را یگانه خالق ارزشها، حقوق و جایگزین خدا نمیداند. بنابراین، قرآن کریم پس از تأیید اصل این مبانی، اوّلاً، آنها را مورد اصلاح قرارداده و ثانیاً، راهکارهایی نیز برای دستیابی به آن را ارائه کرده است.