1- علف چای ( هوفاریقون )
			نام علمی:  Hypericum perforatum
			طبیعت:  خیلی گرم و خشک
			خواص:  موثر در التیام زخم ها و سوختگی ها، قابض، ضد کرم معده و روده، قاعده آور، مدر
			مضرات: به استثنای زنان باردار و مادران شیرده و کودکان زیر دو سال برای سایر افراد سالم که مبتلا به فشار خون نیستند و از مهار کننده های MAO و سایر داروها و خوراکی های معارض با مصرف این گیاه استفاده نمی کنند استفاده از چای کوهی در حد مجاز بلامانع است.
		
		
			2- کرچک (بید انجیر) 
			نام علمی: Ricinus communis
			طبیعت:  گرم و خشک
			خواص: مسهل، قطع کننده خونریزی، درمان استسقاء و یبوست، محلل ورم ها و آبسه ها، درمان بواسیر
			مضرات:  خوردن روغن کرچک اشتها را از بین می برد و ممکن است موجب آشفتگی و در هم ریختگی حال عمومی شود. تهوع آور است و برای اصلاح آن می توان آن را با نعنا، کتیرا و مصطکی خورد. در کل مصرف آن باید زیر نظر پزشک انجام گیرد.
		
		
			3- بومادران
			نام علمی: Achillea millefolium
			طبیعت:  گرم و خشک
			خواص:  معرق، محرک، تونیک، قاعده آور، مدر، ضد اسپاسم
			مضرات:  مصرف زیاد بومادران ممکن است رنگ ادرار را قهوه ای تیره کند که اشکال ندارد. نباید به کودکان زیر دو سال داده شود.
		
		
			4- شاهتره
			نام علمی: Fumaria parviflora
			طبیعت:  مرکب القوی (در حرارت معتدل و خیلی خشک)
			خواص: ضد کرم، مدر، معرق، تب بر، صاف کننده خون در رفع بیماری های جلدی، بازکننده انسداد کبد و طحال
			مضرات: مضر ریه است و از این نظر باید با کاسنی خورده شود.
		
		
			5- زوفا
			نام علمی: Hyssopus officinalis
			طبیعت: گرم و خشک
			خواص: محرک، بادشکن، نرم کننده سینه و داروی مفید در مواقع سرماخوردگی و سرفه و ناراحتی های ریوی، مقوی معده
			مضرات: از نظر سازمان خوراک و دارو امریکا در ردیف گیاهان بی خطر طبقه بندی شده است و به استثنای زنان باردار، مادران شیرده و کودکان زیر دو سال برای سایر اشخاص در حد مجاز و زیر نظر پرشک بلامانع است.
		
		
			6- گل همیشه بهار
			نام علمی: Celendula officinalis
			طبیعت:  سرد و خشک
			خواص: بند آورنده ی خونریزی قوی بویژه قاعدگی، بواسیر و خونریزی، از لثه، قابض، التیام زخم های بد و خراش پوست و زخم های واریسی، تصفیه کننده خون و قاعده آور، رافع جوش صورت
			مضرات: زیاده روی در مصرف آن باعث ورم طحال شده و تعریق را زیاد می کند.
		
		منبع مقاله:  فصلنامه ی طبیب سبز شماره 2، تابستان 1392