میناکشی، معبدی با هزاران مجسمه رنگی

در مرکز شهر باستانی مادورای هند، یکی از بزرگترین مجموعه معابد دنیا آرمیده است. دور این مجموعه دیواری به ارتفاع 6 متر کشیده شده. روزانه 15 هزار بودایی برای زیارت به این مجموعه می‌روند. این معبد به الهه میناکشی (تجسمی از پارواتی، یکی از الهه‌های هندوها) منتسب است و یکی از معدود اماکن مقدس هند است که به یک الهه (خدای مقدس) تعلق دارد. با بنیتا همراه باشید. 

میناکشی چشمان زیبایی دارد و الهه‌ی عشق و باروری است.

این معبد به نوعی یادبودی از پیوند مقدس این الهه با یکی از خدایان هند به نام ساندارشوارا (معروف به شیوا) است. هر روز غروب مجسمه‌ی شیوا با احترام، در میان صفوف هندو‌ها، به آرامگاه نقره‌ای میناکشی برده می‌شود و صبح در زمان مناجات صبح‌گاهی به آرامگاه خود بازگردانده می‌شود.

معماری این مجموعه منطبق بر اصول معماری دراویدی است. ویژگی این معماری، بزرگی ساختمان و برج‌های بلند تزئین شده با ارکان مقابل ورودی معابد است که مختص این منطقه از هند است. این معبد دارای چهار ورودی است که مکان هرکدام منطبق با دریچه‌های قلب انسان طراحی شده‌ است. هزاران مجسمه سنگی که با رنگ‌های شاد و زنده و به شکل حیوانات، خدایان و شیاطین روی دیوار‌های 14 برج معبد چیده شده‌اند.

بلندترین برج این معبد 52 متر است. این مجسمه‌ها هر 12 سال یک‌بار تعمیر و رنگ می‌شوند. در سالنی از معبد، معروف به سالن هزار ستون، روی هر ستون مجسمه‌ای حکاکی شده وجود دارد که به ارزش باستانی این بنا می‌افزاید.

هندوها این معبد را در سال 600 بعد از میلاد مسیح ساختند اما در سال 1300 بعد از میلاد مسیح این معبد به دست فاتحان مسلمان تخریب شد. این معبد پس از 250 سال مجددا در قرن شانزدهم ساخته شد.

براساس متون کهن ادبیات تامیل،‌ این معبد به دست بازماندگان قاره‌ی گمشده کوماری کاندام که سرزمینی افسانه‌ای در اقیانوس هند بود، ساخته شد.

بسیاری افراد این بنا را به لحاظ ارزش تاریخی،‌ همتراز با تاج محل در شمال هند می‌دانند. هزاران بودایی هر روز برای مراقبه‌ی انفرادی و جمعی با کاهنان معبد همراه می‌شوند و در دریاچه‌ای که مجسمه‌ی طلایی گل نیلوفر در آن است، خود را شست‌وشو می‌دهند تا طبق باورشان، مورد رحمت قرار بگیرند.

  اگر از خواندن این مطلب لذت بردید، می‌توانید «جالب‌ترین موزه‌های دنیا را می‌شناسید؟» را نیز بخوانید.

دوستان و همراهان همیشگی بنیتا، لطفا نظرات و پیشنهادات خود را در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.    

منابع:

nationalgeographic

culturalindia

maduraimeenakshi