وقتی نوما جین بائر اشمیت سال گذشتته در سن 90 سالگی دچار سرطان رحمی شد. این فرد میشیگانی انتخاب کرد که تا تحت درمان قرار نگیرد.
به جای آن او تصمیم گرفت اطراف آمریکا را بوسیله یک خانه کاروان که توسط پسرش تام و همسرش ریمی آماده شده بود، طی کند.
آنها سه نفری از پارک‌های ملی و بازارهای کشور دیدن کردند و حتی به تماشای نهنگ‌های قاتل در ساحل واشینگتون رفتند. سفری که توسط میلیون‌ها نفر روی صفحه فیسبوک‌شان دنبال می‌شد.
بائر اشمیت در 30 سپتامبر امسال در سن 91 سالگی در تخت خودش درون اتوموبیل کاروان از دنیا رفت.
تیم و ریمی نقل قولی از شاعر قرن 13ام مولانا در شب جمعه‌‌ای که خبر مرگ بائر اشمیت را اعلام کردند در صفحه خود منتشر کردند.
زندگی تعادلی است بین نگه‌داشتن و رها کردن.
تا شنبه بعداز‌ظهر این پست در فیسبوک بیش از 2.3 میلیون دیده شد و بیش از 30000 نظر در مورد وداع با خانم نرما داده شد.
روزنامه پیتسبورگ گزارش کرد که بنا به وصیتش او را در میشیگان کنار قبر همسرش که با او 67 سال زندگی کرده بود، خاک کردند.
لئو در ژوئن 2015 تنها دو روز بعد از اینکه مشخص شد بائر اشمیت
مبتلا به مرحله چهارم سرطان است از دنیا رفت.
این تشخیص بائر اشمیت را مقابل دو گزینه قرار داد. او می‌توانست یا زیر جراحی برود، شیمی‌درمانی و رادیودرمانی کند یا می‌توانست به یک خانه سالمندان مراجعه کند و تا پایان عمر از خدمات آنها بهره‌مند شود.
اما بائر اشمیت یک انتخاب سوم را پیش روی خود می‌دید: او می‌توانست به پسر و عروسش ملحق می‌شد (تنها خانواده‌ای که او داشت) و در اتوموبیل کاروان آنها زندگی کند.
بائر اشمیت بهار گذشته به شبکه تلویزیونی سی‌بی‌اس گفت: آنها به من یک زندگی تازه را هدیه کردند.
