برگ بو

خواص

 برگ بو خاصیت ضد التهابی، باکتریایی و قارچی دارد و در درمان دیابت موثر است. به هضم غذا کمک می‌کند و اختلالات گوارشی را کاهش  می‌دهد. ناراحتی معده، سردرد حتی میگرن را درمان و گلبول قرمز تولید می‌کند. برگ بو برای برونشیت مزمن مورد استفاده قرار ‌می‌گیرد. وجود تعدادی از ویتامین‌های ب کمپلکس در این ادویه در سنتز آنزیمی، عملکرد سیستم عصبی و تنظیم متابولیسم بدن نقش دارد.

از سوی دیگر این ادویه منحصر به فرد حاوی مقادیر قابل توجهی از مواد معدنی نظیر مس، پتاسیم، کلسیم، منگنز، آهن، سلنیوم، روی و منیزیم است که در سلامت فرد نقش حیاتی بر عهده دارند.

نحوه مصرف

• دم کرده ی برگ بو که با جوشاندن 3 برگ در یک لیوان تهیه می‌شود، تعریق ایجاد می‌کند و تب را کاهش می‌دهد؛ همچنین برای تسکین درد دندان مفید است.
• دستمال خیس شده در دم کرده برگ بو را روی قفسه سینه قرار دهید تا از عفونت‌های تنفسی، سرفه، سرماخوردگی و آنفلوآنزا رهایی پیدا کنید.
• ماساژ دادن روغن طبیعی برگ بو ورم و درد ایجاد شده از پیچ خوردگی، آرتروز، دردهای عمومی، سردرد و میگرن را تسکین می‌دهد.
• چند قطره روغن آن را به شامپو بیفزایید تا از شوره سر رهایی پیدا کنید.
• خمیری که از کوبیدن میوه‌های برگ بو به دست می‌آید، به همراه عسل برای معالجه رنگ‌ها و لکه‌های غیر طبیعی پوست صورت و همچنین برای از بین رفتن دانه‌ها و لکه‌های قرمز رنگی که در پوست صورت جوانان می زند تجویز می‌شود.
• دم نوش حاصل از 4گرم برگ این درخت و8 گرم پوست خشک شده نارنج در 200 گرم آب جوش به عنوان روان کننده روده توصیه شده است.
• مقدار 20 تا 30 گرم برگ بو تازه یا خشک شده را در ظرفی بریزید و یک لیتر آب جوش به آن بیفزایید و مدت یک ربع آن را کنار بگذارید تا خوب دم بکشد؛ سپس آن را صاف کرده و با عسل شیرین میل کنید. خوردن یک فنجان از آن بعد از هر وعده غذایی، درمان کننده آنژین و برونشیت است. نوشیدن یک فنجان از این شربت قبل از هر وعده غذایی درمان بی اشتهایی، درد اعصاب، نفخ، ترش کردن و سوء هضم است.

نکات مهم

• باید توجه داشت که برگ‌های خشکانده این درخت در آشپزی استفاده می‌شود و نه برگ‌های سبز آن، زیرا برگ‌های سبز ممکن است خواص منفی داشته باشند.
• استفاده زیاد از این گیاه (بیش از چند برگ در غذا) ایجاد مسمومیت می‌کند.
• خطر سقط جنین ناشی از مصرف این ادویه، باعث شده تا زنان باردار از خوردن آن بر حذر شوند.

تاریخچه

براساس مدارک موجود، کاشت درخت برگ بو در ایران از دوره قاجاریه آغاز شده است.  ناصرالدین شاه نهال‌های آن را از اروپا به ایران آورده و در باغ کاخ گلستان کاشت. مظفرالدین شاه نیز کشت این درخت را در دیگر باغ‌های سلطنتی توسعه داد. به عنوان نمونه، درختانی در کاخ وزارت دارایی وجود داشت و در حال حاضر شش درخت کهنسال که احتمالاً مربوط به همان دوران است، در ضلع شرقی پارک شهر تهران وجود دارد.