امکان ندارد که با دهه شصتی‌ها صحبت کنید و آنها گریزی به خاطرات و بازی‌ها و دیگر جنبه‌های زندگی آن زمان خود نزنند. دهه‌ی شصت برای کسانی که کودکی و نوجوانی خود را در آن دوران گذراندند؛ دهه‌ی عجیبی بود. امکانات محدود و شرایط خاص آن دوران هم نمی‌توانست جلوی رقم خوردن خاطرات خوش و شاید عجیب شصتی‌ها و البته اوایل هفتادی‌ها را بگیرد.
چندی پیش در بنیتا، مقاله‌ای در مورد بازی‌های قدیمی با عنوان روزگار دهه شصتی ها با این ها گذشت، منتشر کردیم. می‌توانید این مطلب را در بنیتا بخوانید. در این مقاله قصد داریم تا نگاهی به خوراکی‌های این جماعت خوش‌خاطره‌ی دهه شصتی داشته باشیم. با ما همراه باشید.
این محصولات خوش‌رنگی که هنوز هم در برخی نقاط شهر پیدا می‌شوند، یکی از خوشمزهترین و و غیر بهداشتی‌ترین خوردنی‌های آن دوران بودند که در دو ورژن ارائه می‌شد! یکی به صورت مایع که نوشمک می‌نامیدندش و دیگری که منجمد بود و یخمک نام داشت.
اولین نسل نوشابه‌هایی که مردم با آن آشنا شدند و بخشی از هویت آن دوران شد، این نوشابه‌ها بود. هنوز هم هستند پیرمردان و پیرزنانی که هر نوشابه‌ای را با هر مارکی «کانادا درای» می‌نامند.
آدامس خرسی شاید جزو معروف‌ترین خوردنی‌ها و البته سرگرمی‌های تاریخ معاصر ایران باشد! بدبختی جویدنش یک طرف و آن عکس برگردانی که همیشه رنگش روی پوست پخش می‌شد هم یک طرف.
هیچوقت نفهمیدیم اسم این محصول چیست. هرکسی هر اسمی که به ذهنش می‌رسید روی آن گذاشته بود؛ شکلات میوه‌ای، شکلات دراز، تافی و...؛ ولی همه در یک چیز متفق القول بودند؛ این خوردنی هرچه که بود، نه اثری از شکلات در آن بود و نه میوه!
این بیسکوییت‌ها هم طرفداران زیادی داشتند. به عنوان یک دهه شصتی دلیلش را نفهمیدم! چون این بیسکوییت‌ها طعم خاصی نداشتند و خوردن آن بیشتر شبیه به تمرین جویدن بود.
شیر شیشه‌ای با درپوش آلمینیومی نیازی به توضیح ندارد.
این جاست که می‌گویند محدویت‌ها را می‌توان به فرصت تبدیل کرد. این خوردنی ترکیبی بود از شربت آلبالو، چوب بستنیِ معمولا استفاده شد و برفک یخچال.
اسمارتیز یا اسمارتیس
معروف‌ترین آدامس ایران، خروس نشان. ربط آدامس به خروس، سوالی بود که جوندگان این آدامس از خود می‌پرسیدند.
هیچوقت این بستنی درست و مساوی نصف نشد.
چیپس نمکی دهه شصتی
این شکلات‌ها جزو خوردنی‌های لاکچری محسوب می‌شد؛ شکلات سکه‌ای.
این محصول خوشمزهترین خوردنی غیر بهداشتی تمام دوران، از دید نگارنده‌ی این مطلب است.
منبع: بنیتا
