همه خانم‌های جوان دوست دارند در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود به موفقیت برسند و لازمه رسیدن به آن، داشتن هدف مشخص، اعتمادبه نفس و تلاش فراوان است. همان‌طور که می‌دانید مسیر رسیدن به موفقیت سخت است به گونه‌ای که بسیاری از افراد در نیمه‌های راه از رسیدن به اهداف‌شان دست می‌کشند و همه چیز را رها می‌کنند. اما باید بدانید که شما در این مسیر تنها نیستید و می‌توانید با الهام گرفتن از داستان زندگی افراد موفق، مسیر را برای خودتان هموار کنید. آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چون خانم هستید نمی‌توانید بعضی از کارها را انجام دهید؟ ما در این سری از مجموعه مقالات سعی داریم تا با معرفی خانم‌های موفق ایرانی در سراسر دنیا، طرز تفکر شما را تغییر بدهیم و نشان دهیم که با داشتن یک روحیه تسلیم ناپذیر می‌توانید به همه اهداف خود در زندگی برسید. در این قسمت زندگینامه پروفسور مونا جراحی، اولین ایرانی دریافت کننده بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان را به شما معرفی می‌کنیم، پس در ادامه با بنیتا همراه باشید.
Credit: Huffingtonpost
معرفی و تحصیلات
مونا جراحی در سال 1357 در تهران متولد شد. او مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی الکترونیک از دانشگاه صنعتی شریف دریافت کرد و برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را در رشته مهندسی برق از دانشگاه استنفورد (Stanford) دریافت کرد او همچنین مقطع پسادکتری خود را در دانشگاه کالیفرنیا برکلی (California Berkeley) گذرانده است و در همین رشته به عنوان استادیار دانشگاه میشیگان آمریکا به تدریس پرداخته است.
Credit: Seas
افتخارات و جوایز
او تنها ایرانی در میان 102 استعداد برتر بود که توانست بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان و مهندسین جوان را به پاس تحقیقات و پروژه‌های خلاقانه در ساخت وسایل نانوالکترونیک و نانوفتونیک و صنعتی کردن فناوری «تراهرتز» در کاخ سفید و از رئیس‌جمهور آمریکا دریافت کند. این فناوری در صنایع پزشکی، دارویی و ماشین آلات کاربرد دارد.
Credit: Popularmechanics
متن مصاحبه با پروفسور مونا جراحی
سایت huffingtonpost در تاریخ 22 مرداد سال 1395 مصاحبه‌ای با مونا جراحی انجام داده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید.
آزمایشگاه شما در زمینه فناوری تراهرتز تحقیقات می‌کند. لطفاً در مورد این تکنولوژی کمی توضیح دهید.
«تراهرتز بخشی از طیف الکترومغناطیس است که بین فرکانس امواج نور و فرکانس امواج رادیویی است. بسیاری از مولکول‌ها در این فرکانس داری رفتار ویژه‌ای هستند که تشخیص مواد شیمیایی از فواصل دور را امکان پذیر می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از مواد مات در امواج تراهرتز دارای ظاهر شفاف‌تری هستند. این به ما این امکان را می‌دهد که بتوانیم داخل اشیا را آسان‌تر ببینیم. همچنین ذرات بنیادی تراهرتز نسبت به اشعه ایکس انرژی کم‌تری دارند و همین موضوع باعث می‌شود برای عکس‌برداری پزشکی اثرات مخرب کم‌تری داشته باشد.»
بزرگترین چالشی که با آن روبه‌رو هستید چه چیزی است؟
«چالش اصلی رشته ما که سرعت بهره‌وری را پایین آورده است، کمبود منابع امواج تراهرتز و یابنده‌هایی است که ارزان باشند و وزن‌شان کم باشد و این به این دلیل است که روش‌های قدیمی و سنتی برای پیدا کردن امواج رادیویی در فرکانس تراهرتز جواب نمی‌دهند و شاید در آینده وسایل جدید آزمایشگاهی بتوانند این مشکل را حل کنند.»
شما بالاترین نشان تحقیقاتی دانشمندان و مهندسین جوان را دریافت کرده‌اید، این جایزه برای کدام دستاورد شما بوده است؟
من بسیار مفتخر هستم از اینکه این جایزه را از رئیس جمهور آمریکا یعنی آقای باراک اوباما دریافت کرده‌ام. این جایزه برای ارائه تکنیک‌هایی که باعث افزایش قدرت منبع امواج تراهرتز می‌شوند و تشخیص حساسیت یابنده‌های آن به من اهدا شد. تیم تحقیقاتی من موفق به ساخت نانوساختارهای فلزی شده است که می‌توانند امواج تراهرتز را زمانی که توسط نورهای لیزری تابیده می‌شوند تولید و شناسایی کنند با استفاده از این روش‌ها ما توانستیم حساسیت سیستم‌ها را حدود 1000 بار بیشتر کنیم. همچنین ما منابع و یابنده‌های تراهرتز خود را با لیزرهای حالت جامد تجمیع کرده و توانستیم راه‌حل‌های کم‌هزینه‌ای را برای آینده سیستم‌های یاینده تراهرتز ارائه دهیم.»
از آنجایی که شما در یک دانشگاه ایرانی تحصیل کرده‌اید، چه تفاوت‌هایی بین سیستم آموزشی ایران و آمریکا وجود دارد؟
من به شخصه از هر دو تجربه‌ام راضی بودم و چیزهای جدیدی یاد گرفته‌ام. با این حال به نظر من سیستم آموزشی ایران بیشتر براساس دانش است و سیستم آموزشی آمریکا براساس حس کنجکاوی است. دانشگاه شریف از نظر ریاضی، فیزیک و دانش تئوری بسیار قوی است اما از نظر تجربه و کارهای تحقیقی کمبود دارد. یکی دیگر از بزرگترین تفاوت‌ها این است که سیستم آموزشی ایران، مهندسان و دانشمندان را به‌گونه‌ای آموزش می‌دهد که در یک مسیر مشخص تمرکز می‌کنند. اما مهندسان و دانشمندان در آمریکا در زمینه‌های مختلف آموزش می‌بینند و به همین دلیل در رشته‌های متفاوت می‌توانند تحقیقات انجام دهند.
منبع: huffingtonpost، imiranian
