اعترافات شگرف(۲)

لئون تولستوی (1910-1828م)
 

(leon tolstoi) استاد رمان نویس و فیلسوف بزرگ روسی و دانشمند اخلاقی (نویسنده کتاب «حکم محمد » و کتاب «جنگ و صلح » و...) وی در کتاب «حکم محمد » می نویسد:
هر کس که بخواهد مساهله و سادگی دین اسلام را بفهمد، باید قرآن مجید را بادقت نظر مطالعه کند، زیرا در آنجا احکامی مبنی بر حقایق روشن و آشکار صادر و تعلیماتی سهل و ساده به عموم داده شده.
دراین قرآن آیات کریمه ای نزول نموده، باید قرآن مجید را با دقت نظر مطاله نماید، زیرا در آنجا احکامی مبنی بر حقایق روشن و آشکار صادر و تعلیماتی سهل و ساده به عموم داده شده.
در این قرآن آیات کریمه ای نزول نموده، که دلالت بر مقام عالی دین اسلام و پاکی روح مقدس آورنده ای این کتاب دارد که از آن جمله: آیه ی 103 سوره ی آل عمران است.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 71

استاد سنایس انگلیسی می گوید:
 

بی گمان قرآن همان قانون همگانی و کاملی است که باطل نه از روبه رو و نه از پشت سر در آن راه نمی یابد، بنابراین شایسته برای هر زمان و مکانی است.
و اگر مسلمان ها چنان که سزاوار است به آن متمسک شوند و به موجب تعالیم و هر احکامش عمل کنند، امروز نیز آقای همه ی جهانیان و عموم اقوام و ملل خواهند شد، هم چنان که در گذشته بودند.
محمد و قرآن، صفحه ی 163

مری گیلورد دومن؛ دانشمند و خاورشناس اروپایی می گوید:
 

قرآن لفظ به لفظ به وسیله جبرئیل بر محمد وحی شده و هر یک از الفاظ آن کامل و تمام است.
قرآن معجزه ای است جاوید و شاهد بر راست بودن ادعای محمد می باشد.
قسمتی از جنبه ی اعجاز آن مربوط به سبک و اسلوب انتشار آن می باشد و این سبک و اسلوب به قدری کامل و عظیم و باشکوه است که در حقیقت امر، نه جن و نه انس توانایی آوردن مثل آن را ندارند و نمی توانند کوچک ترین سوره ای نظیر و مشابه به آن بیاورند.
قسمت دیگر از اعجاز قرآن، مربوط به تعلیمان وپیشگویی هایی است که در آن مندرج می باشد و این قرآن به نحو اعجاز، دارای اطلاعاتی است که مرد درس ناخوانده ای مانند محمد هیچگاه قادر نبوده شخصاً آن کلمات، الفاظ و اطلاعات را جمع آوری کرده باشد.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 72
پروفسور هیلمتن الکساندر روسکین گیپ؛ استاد زبان عربی دانشگاه لندن و دانشگاه آکسفورد در کتاب «میراث اسلام » می نویسد:
اگر قرآن را خود محمد انشاء کرده بود؛ پس دیگران هم می توانستند لااقل ده سطر نظیر آن را بیاورند. پس بهترین دلیل بر حقانیت قرآن، عدم توانایی آوردن بی نظیرش، توسط دیگران است. پس باید قبول کرد که قرآن به طور بدیهی و آشکار، معجزه ای است برجسته و ممتاز.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 72

کاوسین دپرسوال(1835-1759م)
 

(caussin de perceval)خاورشناس بزرگ و ناظر کتب خطی شرقی و دانش زبان عربی کتاب خانه ی دولتی پاریس و صاحب تالیفات متعدد در رشته های مختلف، می گوید :
مساله وحی درباره قرآن، از اموری است که زیاده پر اشکال شمرده می شود، (دست یابی به معنا و مفهوم واقعی آن بسیار مشکل و دشوار است). زیرا اهل جست و جو و تحقیق هنوز راه حلی پسندیده برای آن نیافته اند و عقل در اینجا سرگشته و حیران است که چگونه ممکن است این آیات از مردی درس نخوانده و بی سواد اتیان نماید.
مردم شرق عموماً اعتراف دارند که قرآن آیاتی است که فکر بنی نوع بشر از آوردن مانند آن از حیث لفظ و معنا عاجز وناتوان خواهد بود و آن آیاتی است که وقتی عقبة بن ربیعه شنید در زیبایی و جمال آن حیران گردید و در برتری و رفعت عبارات آن کافی است که عمر بن خطاب را فاتح نموده و به پروردگار قائل آن ایمان آورد. و آنگاه که جعفر ابی طالب برخی از آیات را برای نجاشی پادشاه حبشه خواند، اشک از چشمان او سرازیر گردید.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 73

دکتر رودویل؛
 

در مقدمه ای که برای قرآن نوشته، در مقام اعترافات به عظمت قرآن و مقام رفیع نبوی می گوید:
باید اذعان کرد که قرآن به واسطه ی ارشادات و نظریات عمیقه ی آن، سزاوار اهتمام است و این کتاب؛ همان روح قوی است که یک ملت فقیر و نادان را منقلب نموده، مدنیت پر قوتی که رونق کامل داشت، تأسیس کرد که بالهای خود را از طرف غرب به «اسپانیا » و از طرف شرق به حدود هند، پهن کرد و در اندک زمانی، مملکت امپراطوری بزرگی تشکیل داد.
برای قرآن، مقام ارجمندی است که نام یگانه خداوند آفریننده و ستایش او را در میان ملت بت پرستی نشر و اعلان نمود. باید اروپا فراموش نکند که مدیون این کتاب است که آفتاب علم را در میان تاریکی قرون وسطی در اروپا طلوع داد.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 73

ژول لابوم (Jules labeume):
 

خاورشناس و نویسنده ی فرانسوی و نگارنده ی فهرست بسیار مفید برای قرآن... می گوید:
قرآن بیشتر و عظ و زجر و ترغیب و ترهیب است و توجه به آن تنها به بزرگان و سران قوم نبوده؛ بلکه روی خطاب این کتاب به جانب عموم مردم است. از جمله آیات 16 سوره ی تحریم و 174 سوره ی نساء.
و این اصل قوی است که موجب هدایت وارشاد ملل شده و آنها را به سعادت و مدارج کمال می کشاند.
وی در مقدمه ی فهرست قرآن که خودش نوشته، چنین آورده:
بایستی که اهل دنیا بر حسب اختلاف جنس و زبان به دیده ی انصاف نظری به گذشته دنیا کرده، معارف و علوم پیش از اسلام را مطالعه کنند و معترف شوند که آیات دانش و علم برای مردم دنیا به واسطه ی مسلمین آورده شده و مسلمانان این علوم و دانش را از قرآنی که مانند دریای دانش بود گرفته و از آن نهرها جدا نمودند.
این قرآن برای همیشه موجود مانده و مردم هر دوره و زمان به اندازه ی فهم و شعور خود از آن استفاده می نمایند.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 76

ناپلئون بناپارت؛ پس از مطالعه دقیق قرآن کریم، ناگزیر شد بگوید:
 

امیدوارم آن زمان دور نباشد که من بتوانم همه ی دانشمندان وتحصیل کردگان همه ی کشورها را با یکدیگر متحد کنم و نظام یکنواختی را فقط بر اساس اصول قرآن مجید که اصالت و حقیقت دارد و می تواند مردم را به سعادت رهبری کند؛ برقرار نمایم
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 74

دکتر گوستاولوبون (1931-1841م)
 

(Gustave lebon) استاد، فیلسوف، محقق و متتبع فرانسوی؛ نویسنده ی کتاب «تمدن اسلام و عرب» می گوید:
تعلیمات اخلاقی که قرآن آورده خلاصه ای از آداب عالیه و نتیجه و حاصل مبادی اخلاق کریمه است. قرآن مردم را به صدقه و احسان و بزرگواری و عفت و اعتدال و میانه روی تشویق و ترغیب نموده و آنان را به اهمیت عهد و پیمان و وفای ذمه و عهد خوانده و دوستی با همسایگان و پیوست با خویشاوندان و دادن حق به مستحقان و مراعات بیوه زنان و درماندگان و اهتمام در امر بی پدران و یتیمان امر و دستور داده و در چندین جا بدی و خوبی را سنجیده و با یکدیگر برابر و مقابل فرموده؛ اینهاست آداب و تربیت عالیه ای که قرآن، مردم را به جانب آن دعوت نموده و آداب و تربیت قرآن به مراتب بالاتر از انجیل و آداب آن است.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 74

سروین ویلیام میور؛ نویسنده معروف آمریکایی می نویسد:
 

قرآن کتابی است دارای دلایل سرشار و براهین بی شمار بر وجود خدا و راهنمایی است بر عظمت آفریننده ی بی همتا
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 75

گوته (goethe):
 

فیلسوف شهیر آلمانی (1832 - 1749 م) شاعر و نویسنده، درباره ی قرآن چنین گفته است:
ما ابتدا از قرآن روگردان بودیم. ولی طولی نکشید که این کتاب توجه ما را به خود جلب کرد و ما را به حیرت در آورد و بالاخره مجبور شدیم اصول و قواعد آن را تعظیم نموده و بزرگ بشماریم و در مطابقه ی الفاظ با معانی آن بکوشیم.
مرام و مقاصد این کتاب بی اندازه قوی و محکم و مبانی آن بلند و عظمت و مزایای آن فزون تر می گردد و ما را به جانب اهمیت و علوّمقام خود بیشتر جذب می کند. این کتاب با این وصف به زودی بزرگ ترین تأثیر را در سراسر گیتی گذاشته و نتیجه مهمی خواهد داد.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 75

نولدکه(1931-1836م)؛
 

(noeldeke)خاورشناس معروف آلمانی که تاریخ قرآن را نوشته و تألیفات متعددی دارد، می گوید:
قرآن به قوی اقناع و نیروی برهان، دلهای شنوندگان را به خود متوجه نموده و طرف خطاب قرار می دهد. و همیشه بر قلوب عناصری که از آن دور، مخالف و معانی قرآن اند تسلط یافته و آنان را به خود پیوسته و بدنی یگانه می نماید که در آن روح حیات ثابت و برقرار دمیده می شود.
بلاغت قرآن با سادگی که دارد، فضیلت آن به اوج کمال رسیده و به واسطه ی این کتاب ملتی متمدن از قبایل وحشی بی تربیت، ایجاد گردیده و به دنیا تعلیم و تربیت آموختند.
اعترافات، جلد 1، صفحه 76

واشنگتن ایرونیگ؛
 

مورخ مسیحی نگارنده کتاب «محمد و جانشین او» می گوید: قرآن کتابی است که شامل آیین پاک و قوانین بزرگ.
اعترافات، جلد 1، صفحه 76

لومانس امریکایی می گوید:
 

اول شراره ای که نور آن از قرآن کریم تابش می نماید «بسم الله الرحمن الرحیم» است.
در کلمه «رحمن» به مومن اشعار می شود که خدای سبحان، خدایی یگانه است که نعمتهای خود را بر بندگان خویش در زندگانی دنیا و حیات جاودانی آخرت تکمیل فرموده، از این جا ما به حقیقتی که شک و تردید در آن راه ندارد خواهیم رسید که قرآن بزرگ ترین نوری است که آن نور خداست و آن جز شفقت و مرحمت نخواهد بود.
اعترافات، جلد 1، صفحه ی 76
منبع: فصلنامه فکر و نظر شماره 9و8