بررسی بازی سه‌تاره!؛ موزیکال با طعم آهنگ های ایرانی

«سه‌تاره!» همان عنوانی است که علاقه مندان ایرانی سبک ریتمیک مدت ها چشم به راهش بودند

«سه‌تاره!» همان عنوانی است که علاقه مندان ایرانی سبک ریتمیک مدت ها چشم به راهش بودند. همانگونه که با بررسی «سنتوری» گفتیم، ممکن نیست بعد از انجام Piano Tiles 2 یا ساخته های معروف استودیوی Rayark با خود نگویید برای چه توسعه دهندگان داخلی به این گونه عناوین روی نمی آورند. اپلیکیشن های که مطمئنا به کمک قطعه های قدیمی، یک طعم به مراتب دلنشین به بازیکن ها خواهند چشاند.

شاید Glim Games که با ساخت «موتوری» به محبوبیت رسیده بود، توانست به واسطه سنتوری یک تجربه خوب از بازی های موزیکالی را به بازیکن ها هدیه بدهد ولی مشکلات گوناگون ساخته آن ها موجب شد تا نتوانید بیشترین لذت ممکن را از این سبک داشته باشید. اما حالا استودیوی «فیروزه» با سه‌تاره! توانسته به چالش های بزرگ این سبک غلبه نموده و تا ساعت ها شما را پای ساخته خود بنشاند.

اشتباه نکنید. سه‌تاره! عنوانی بی نقص نیست و بعضا نقطه ضعف های عجیبی بین مکانیزم های آن می توانید بیابید ولی نکته اینجاست که با اپلیکیشنی مجموعا خوب و استاندارد مواجه هستیم. با اتکا به همین مسئله هم به سادگی می توانیم ساخته فیروزه را میان ساخته های کم ریتمیک داخلی، بهترین بنامیم. اما خوب چه المان هایی باعث گشته اند تا چنین لقبی را به سه‌تاره! دهیم؟

همانگونه که اسکرین شات ها و اسم اپلیکیشن نشان می دهد، به شما سه تاری داده شده و حالا باید با نواختن نت ها به یک آهنگ زیبا برسید. خوب چگونه به این هدف برسیم؟ همانند بقیه بازی های این سبک، اینجا هم ستون ها [همان تارها] و کاشی هایی که از بالای آن ها به پایین می آیند مهمترین نقش روی نواختن آهنگ را ایفا می کند؛ محیط گیم پلی سه ردیف داشته و باید با ضربه روی نت ها، قطعه را پخش کنید.

خوشبختانه ارتباط بین ضربات شما با نواختن آهنگ کاملا هماهنگ بوده و همان لحظه که کاشی را لمس می کنید نتی شنیده خواهد شد. همچنین صداهایی که پخش می شوند هم رسایی مناسبی داشته و به خوبی احساس نواختن یه قطعه موسیقی قدیمی را به شما القا می کنند. جدا از این، توسعه دهنده برای جذابیت عنوانش و البته بیرون آمدن از سایه های بزرگان این سبک تصمیم به استفاده از آیتم هایی مختلف گرفته است.

جسم هایی که پایین می آیند فقط نت ها نیستند. شما می توانید بسته هایی همانند افزایش سلامتی و امتیازات مختلف دریافت نمایید. البته اینجا مراقب کاشی های مشکی هم باشید. چون با کلیک روی آن ها، یک عدد از تعداد جان های شما کاهش خواهد یافت. چون به سادگی اپلیکیشن هایی همانند Piano Tiles عادت نموده اید، شاید این شلوغی محیط به واسطه تعداد زیاد آیتم هایی که از بالا به پایین می آیند برای بعضی ها خوشایند نباشد.

[سه‌تاره! دو حالت گیم پلی متفاوت با نام های «کلاسیک» و «حرفه ای» داشته که توضیحات بخش کلاسیک را بالا دادیم. می ماند حرفه ای؛ اینجا جای ضربه به کاشی ها باید به امتداد نوک این اجسام، انگشت خود را روی آن ها بکشید. گاهی اوقات کاشی ها به حرکت ها شما واکنش نشان نمی دهند.]

ولی توسعه دهنده با این ایده توانسته بیش از همیشه بازیکن ها را به چالش بکشد. دومین و بزرگترین نکته مثبت ساخته تیم فیروزه، موسیقی های زیاد سه‌تاره! است. ترانه ها از مهمترین ارکان عناوین ریتمیک هستند و تعداد فراوان موزیک های این اپلیکیشن جای انتقادی باقی نگذاشته است. نزدیک به 30 قطعه می توانید بنوازید و جالب اینجاست همه آن ها هم قدیمی نیستند؛ بین آن ها آهنگ هایی همانند Game of Thrones خواهید یافت.

اما خوب با تمام این المان های مثبت، سه‌تاره! با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند که یکی از آن ها را باید به نام سرعت حرکت کاشی ها بزنیم. با تمام اپلیکیشن های این سبک، برای تمام قطعه ها ابتدا سرعت حرکت کاشی ها کم بوده و سپس افزایش می یابد. با سه‌تاره! هم همین مسئله را میبینیم اما نکته اینجاست که «سرعت اولیه» بیش از حد زیاد است.

[برای استفاده از همه آهنگ ها، باید از «زمردها» استفاده کنید و متاسفانه آن ها خیلی سخت به دست می آیند.]

توسعه دهنده به سادگی می توانست سرعت ابتدایی حرکت کاشی ها را کاهش داده و بین پایین آمدن آن ها، سرعت را به درستی افزایش دهد تا شاهد یک ارتباط درست بین ضربه روی نت ها و نواختن آهنگ باشیم. ساده بگوییم، بزرگترین لذت عناوین موزیکالی آنجاست که شما ضمن به چالش کشیدن خود از نواختن موسیقی هم لذت می برید. یعنی توسعه دهنده توانسته به بالانسی مناسب بین این دو بخش مهم برسد.

ولی سرعت بالای حرکت نت های سه‌تاره! موجب شده تا قسمت چالشی به آن طعم لذتی که می چشید به آسانی غلبه کند. نکته دوم که البته نقطه ضعف نیست و تنها آن را می توانیم مرتبط با سلیقه خود بنامیم، کلمات استفاده شده برای منوها هستند. توسعه دهنده اینجا از یک المان پارادوکس گونه کمک گرفته است. خیلی از آهنگ ها متناسب با فرهنگ قدیم ایرانی باشند ولی استودیوی فیروزه برای توضیحات از اصطلاحات عامیانه استفاده نموده است.

راستش را بخواهید خود ما دوست داشتیم تا جمله ها هم از همان بیان قدیمی باشند تا شاهد یک هماهنگی بین تمام بخش ها باشیم. اما خوب توسعه دهنده یک تصمیم متفاوت گرفت و اشتباه هم نیست. حرف های خود را اینگونه به پایان می رسانیم سه‌تاره! شاید نقطه ضعف هایی داشته باشد اما چون یک تجربه ایرانی خوب از سبک ریتمیک که بین توسعه دهندگان داخلی چندان محبوب نیست را به بازیکن ها هدیه می دهد بنابراین نباید آن از دست بدهید.