به گزارش ایسنا به نقل از Journal of Neuroscience، یک پژوهش آمریکایی بر روی صدها میمون، نشان داده است که تفاوت در ارتباطات بین مناطقی از مغز که در پردازش ترس و اضطراب نقش دارند، می‌تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. این پژوهشگران، مغز میمون‌ها را اسکن کرده و دریافتند که ارتباطات بین دو منطقه از آمیگدال - مرکز پردازش ترس در مغز - با بروز اضطراب در میمون‌های جوان ارتباط دارد، و این الگوی ارتباطات درون‌مغزی، موروثی است.
آمیگدال(Amygdala)، که در فارسی آن را تحت عنوان "بادامه" می‌شناسیم، دو گروه بادامی‌شکل از هسته‌هایی است که در عمق و بخش داخلی‌تر لوب تمپورال قرار گرفته است. به نظر می‌رسد این هسته، نقشی اساسی در پردازش خاطره، تصمیم‌گیری و پاسخ‌های هیجانی داشته باشد.
ند کیلین(Ned Kalin) و همکارانش به کمک انواعی از تکنیک‌های تصویربرداری که معمولاً در مطالعه بر روی انسان به کار گرفته می‌شود، دریافتند که در میمون رزوس، ارتباطات عملکردی بین دو منطقه از آمیگدال گسترده مرکزی، با خلق مضطرب در سنین پیش از نوجوانی ارتباط دارد. اضطراب شدید در اوایل زندگی، عامل خطری برای بروز اختلالات اضطرابی و افسردگی در انسان به شمار می‌آید.
پژوهش بیش‌تر بر روی این مدل غیرانسانی از پریمات‌ها می‌تواند به توسعه‌ی رویکردهای جدیدی برای پیشگیری از شکل‌گیری این اختلالات در کودکان در معرض خطر کمک نماید. این می‌تواند نمایانگر یک پیشرفت در برابر درمان‌های کنونی باشد، که به جای ساز و کارهای زمینه‌ای پیشرفت این قبیل اختلالات، به علائم آن می‌پردازد.
