خبرگزاری مهر-گروه هنر-زهرا منصوری: فیلم سینمایی «مرداد» ساخته بهمن کامیار که موضوع سقط جنین و بحران بچه دار شدن را در دل خود دارد، آخرین روزهای اکران را سپری می کند. این فیلم که همزمان با برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال رنگ پرده به خود دید، نتوانست آنطور که باید توسط مخاطبان دیده و ارزیابی شود و همین امر بهانه ای شد تا با بهمن کامیار در خبرگزاری مهر به گفتگو بنشینیم.
او در بخش نخست این گفتگو از آمار عجیب و تامل برانگیزی که درباره سقط جنین توسط وزارت بهداشت منتشر شده است، صحبت کرد و گفت می خواسته است با ساخت این فیلم به جامعه تلنگر بزند تا مساله سن بچه دار شدن، نقش بچه در خانواده، سقط جنین و ... را جدی بگیرد.
اما کامیار در بخش پایانی این گفتگو درباره شرایط بد اکران و تخلف هایی که در این زمینه صورت می گیرد، توضیح داد.
«مرداد» درباره زوج جوان پرستاری است که بعد از سال ها زندگی مشترک می خواهند صاحب فرزند شوند اما به علت سابقه سقط جنین، از نظر پزشکی فعلاً امکان آن فراهم نیست و درمان های خاصی را می طلبد. زوج جوان به سختی در حال فراهم کردن هزینه درمان ناباروری و سفر به لندن هستند تا اینکه اتفاقاتی باعث تردید زن برای ادامه مسیر درمان می شود.
در این فیلم بازیگرانی همچون محمدرضا فروتن در نقش امیر، مهتاب کرامتی در نقش سوگول، رعنا آزادی ور در نقش رویا، بهنوش بختیاری، اندیشه فولادوند، بابک بهشاد، لیلی فرهادپور، مجید گل زاده، نیلوفر مولایی و ... به ایفای نقش پرداخته اند.
شرح بیشتر گفتگو را در زیر می خوانید:
*اتفاق پایانی فیلم شما به مراتب جذاب تر از گره اصلی فیلم است. فکر نمی کنید اگر داستان را از نگاه امیر پیگیری می کردید فیلم جذاب تری داشتید؟
- اگر شخصیت امیر را هسته فیلمنامه قرار می دادیم و دغدغه ها و رویاهای او را دنبال می کردیم، یک فیلم دیگر می شد و اتفاقا اثر جذاب تری از آب در می آمد، منتها وسواس من روی این است که آثارم از منظر خانم ها روایت شود. من فکر می کنم فیلمساز مردی که دغدغه زنان را داشته باشد در سینما کم است به همین دلیل شاید این مسیر را همچنان ادامه بدهم البته شاید یک روز درباره مردها هم فیلم بسازم.
*فیلم شما در گرماگرم برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال اکران شد آن هم در زمانی که درست یک فیلم دیگر با نام «در وجه حامل» روی پرده داشتید. به این نکات باید تعداد کم سالن های نمایش دهنده فیلمتان را هم اضافه کرد. چرا راضی شدید با چنین شرایطی «مرداد» را اکران کنید؟
- تولید فیلم در کشور ما به شدت ناهمسان با ظرفیت اکران است. وقتی من با یک سری از دوستان کارگردان خارجی ام می گفتم در ایران نزدیک به دویست فیلم در سال ساخته می شود، متعجب می شدند و می گفتند مگر سینمای ایران چقدر ظرفیت تخصصی و انسانی دارد که شما در سال دویست فیلم سینمایی تولید می کنید؟ اگر من به آنها می گفتم در کشوری سالانه دویست فیلم می سازیم که حتی دویست سالن سینما ندارد، قطعا نگاه عجیب تری پیدا می کردند.
ما در کشوری که در سال در بهترین حالت می تواند 50 فیلم اکران کند، در سال 200 فیلم می سازیم یعنی حتی روی کاغذ هم در سال 150 فیلم فرصت نمایش پیدا نمی کنند، از آن 50 فیلم هم که اکران می شوند به جرات می توانم بگویم 20 فیلم می سوزند یعنی پاسوز فیلم های دیگر می شوند. در نهایت 20 فیلم در جدول فروش، فروش آبرومندی دارند و حتی 4، 5 فیلم اول اختلاف فاحشی با دیگر فیلم ها دارند.
اگر همین الان جدول فروش را ببینید، متوجه می شوید فیلم های اول تا پنجم فروش 10 میلیارد به بالا دارند و سپس به یکباره فیلم ششم به بعد فروششان به 2 و 1 میلیارد تومان می رسد. اگر همین جدول را نگاه کنید، متوجه می شوید سینمای ما ظرفیت فروش خوب برای 5 یا 4 فیلم در سال را دارد پس اگر بخواهیم به یک فروش خوب برای همه فیلم ها برسیم باید در سال تنها 10 فیلم بسازیم!
و اما درباره سوال شما باید بگویم فیلم «مرداد» تولید سال 95 بود و ما در تمام سال 96 نتوانسته بودیم آن را به نمایش بگذاریم از همین رو وقتی در سال 97 فرصت نمایش پیدا کردیم با وجود اینکه می دانستم که این فیلم همزمان با جام جهانی فوتبال اکران می شود و همزمان با فیلم من «هزارپا» ساخته ابوالحسن داوودی در حال اکران است که از قبل برنامه فروش آنچنانی آن از سوی افراد ذینفع برنامه ریزی شده تا تمام رکوردها را جا به جا کند، پذیرفتم که فیلمم اکران شود.
من همه این موارد را می دانستم منتها با خودم فکر کردم که اگر من این فیلم را الان اکران نکنم آیا بازهم فرصت اکران پیدا می کند؟ قطعا پاسخ «نه» بود چون در حال حاضر تعدادی از فیلم های سال 95، 96 و 97 در انتظار اکران هستند بنابراین این شرایط را پذیرفتم اما تصور هم نمی کردم که زیر 30 سالن برای اکران داشته باشم و وقتی بعد از 2 هفته دیدم تنها 3 سالن در اختیار دارم متحیر شدم! با چنین شرایطی واقعا ترجیح می دادم این فیلم در کشو بماند و اکران نشود.
چنین اکرانی مثل خودکشی است یعنی مثل این است که کسی بگوید من حاضرم خودکشی کنم تا اینکه زنده بمانم و سخت زندگی کنم در حالی که این انتخاب یک آدم نرمال نیستهر کسی می گوید خوش به حالت که فیلمت اکران شده است، خودش را جای ما بگذارد چون چنین اکرانی مثل خودکشی است. مثل این است که کسی بگوید حاضرم خودکشی کنم تا زنده بمانم و سخت زندگی کنم. این انتخاب یک آدم نرمال نیست، انتخاب یک آدم نرمال این است که زندگی را ادامه بدهد و تلاش کند که بهتر شود نه اینکه خودکشی کند.
ما برای «مرداد» خودکشی کردیم اما نمی دانستیم که قرار است چنین شرایطی پیش بیاید. برای «در وجه حامل» هم همین اتفاق افتاد و در هفته سوم اکران به یکباره تمام سینماهای تهران را از دست داد. به عبارتی به صورت ناجوانمردانه ای همه فیلم ها در این قضیه رکوردشکنی، متضرر و قربانی شدند.
*رکوردشکنی برنامه ریزی شده برای «هزارپا»؟
-ما دوست داریم سینما فروش خوبی کند زیرا به طور کلی سینما نفع می برد اما باید دید به چه قیمتی این اتفاق رخ می دهد و به چه قیمتی رکوردها جا به جا می شود. من فیلم «هزارپا» را دیده ام و معتقدم که فیلم خوبی است و حقش این است که بفروشد اما اینکه یه یکباره در یک روز 110 سانس فوق العاده به یک فیلم که خودش 100 سانس عادی دارد، عجیب است.
در همین شرایط یک فیلم حتی یک سانس هم ندارد و این ظلم آشکاری است که نمی شود با آن کاری کرد. هر کسی هم بگوید ما با آن مقابله می کنیم یا دروغ می گوید یا توانش را ندارد چون اراده ای وجود ندارد که این مشکل رفع شود. اگر همین الان تخلفات 2 هفته اکران «هزارپا» را نام ببرم، می بینید که بیش از 20 مورد تخلف در سینماهای تهران داشته که هیچ رسیدگی به آنها نشده اگر رسیدگی هم شده تاثیری نداشته است و تخلف همچنان ادامه دارد چراکه سینمادار می خواهد پول دربیاورد. این ها باعث می شود شما نسبت به این سیستم مشکوک و درنهایت ناامید شوید.
