به گزارش ایسنا، صبح امروز همایش نقش مدیریت شهری در کاهش آسیبهای اجتماعی در تالار ایوان شمس در معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران برگزار شد و لیلا ارشد در این همایش با بیان اینکه هیچ کس NGOها را دوست ندارد، گفت: به یاد دارم که در ابتدای فعالیتم به ازای 11 ماه کار، 30 تن سیب زمینی میخواستند به ما بدهند و حتی بارها به ما تهمت زدند که چمدان پول از CIA میگیریم و حتی روشنفکران جامعه نیز به ما میگفتند که شما با پدیده آسیبهای اجتماعی مماشات میکنید و باید بگویم که هیچ کس ما را دوست نداشت.
وی با بیان اینکه آمارهای زیادی در این حوزه وجود دارد، گفت: متأسفانه مسائل اجتماعی در هیچ کجای سیاستگذاری دیده نشدند و عمر کوتاه مدیران و جابه جایی مدیران نیز در این عرصه دردسرساز شده است؛ به گونهای که شاهد بودیم مسئول خدمات شهری شهرداری، معاون اجتماعی شهرداری شد و یک مدیر از برج میلاد برای حل آسیبهای اجتماعی انتخاب شد و این مسائل سبب تشدید شدن ناهماهنگیها شد.
ارشد با بیان اینکه برخیها میخواهند مسائل را 24 ساعته حل کنند، تصریح کرد: به آقای قالیباف گفتم که از نظر فعالان این حوزه برای کاهش آسیبها استفاده کنند و او هم گفت که ما استفاده میکنیم اما حدود 16 NGO در محله هرندی وجود دارد که حتی یکبار هم با آنها صحبت نشد.
وی با بیان اینکه عملکرد جزیرهای و دافعه سازمانها سبب شده که به مشکلات بر بخوریم، گفت: مثلا ما کودکی را از دست دائیاش نجات داده و به بهزیستی سپردیم اما قوه قضاییه حکم داده که دائی این بچه میتواند این کودک را نگهداری کند و بچه را به دائیاش پس داده و دائی بچه در حالی که بچه در بغلش بود برای ما دست تکان میداد و احوالپرسی میکرد.
مدیر خانه خورشید با اشاره به اینکه برخی NGOها از دریافت کمکهای زیرساختی شهرداری محروم هستند، تصریح کرد: یک زمین 7000 متری در منطقه 12 وجود دارد که قبلا زمین کارخانه تلویزیون سازی بود و پیش ازاین در اختیار ستاد توان افزایی بانوان بود و ما حتی یکبار هم نتوانستیم از امکانات این زمین که اتفاقا امکانات و سالنهای خوبی هم دارد استفاده کنیم و حالا پلمب شده است و این در حالیست که تمامی NGOهای منطقه میتوانستند از ظرفیتهای این سالن استفاده کنند.
وی با بیان اینکه اقدامات شهرداری در منطقه سبب بی اعتمادی مردم شده است، گفت: قسمتی از محل کار ما در هرندی در زمین شهرداری قرار داشت و شهرداری این زمین را از ما گرفت؛ این در حالیست که شهرداری میتوانست در زمینه سخت افزاری به ما کمک کند.
در ادامه زهرا رحیمی مدیر جمعیت امام علی (ع) نیز با بیان اینکه متاسفانه مسئولان از شنیدن حرفهای NGO ها سخن میگویند و میخواهند حرف ما را بشنوند؛ اما وقتی حرفهای خودشان تمام میشود به این بهانه که جلسه دارند، ما را ترک میکنند.
وی با بیان اینکه همه در مورد نقش نهادهای مدنی صحبت میکنند اما تصمیمات پشت درهای بسته گرفته میشود، گفت: نقشهای ما سوری و مجلس آراء است.
وی با بیان اینکه آسیبهای اجتماعی به مرحله انفجار رسیده و طی سالهای اخیر دست اندرکاران متوجه نشدند اما شخص اول مملکت آن را حس کرد و اعلام کرد که حتما باید دولت اقداماتی داشته باشد، گفت: اما اقدامات صوری، غیرکارشناسی، رفع تکلیفی و بدون پشتوانه علمی است و آدم تعجب میکند که آیا اصلا استراتژی وجود دارد یا نه؟
رحیمی با بیان اینکه نوع برخورد با آسیبها اینگونه است که سریع آن را پاک کنیم و به بالا گزارش بدهیم، گفت: به استانداری میگوییم که طرح جمعآوری غلط است اما به ما میگوید که باید تا یک سال آینده مسئله را حل کنیم و جای سوال است که آیا این مسائل قابلیت حل و دفع ضربتی را دارند آیا مسئله دروازه غار و هرندی حل شد؟
وی با بیان اینکه تمام امکانات برای معتاد شدن افراد در اختیارشان است، گفت: آیا این آسیبهای اجتماعی یک مسئله اجتماعی است یا یک اقتصاد تعریف شده است که هر روز به آن دامن زده میشود؟
رحیمی با انتقاد به عدم وجود زیرساختها گفت: به عنوان نمونه ما یک تیم فوتبال تشکیل دادیم تا جوانان منطقه ورزش کنند و از مستی و مواد مخدر دور شوند اما مسئولان میگویند که ورزشگاه خصوصی است و دست پیمانکار است و وقتی به پیمانکار مسئله را میگوییم عنوان میکند که نگهداری خرج دارد و یا وزارت بهداشت چهار بیمارستان را معرفی کرده است تا معتادان را به آنجا ببریم اما وقتی میبریم میگویند که بگو خرجش را وزیر بدهد! و باید بگویم عزم جدی برای از بین بردن آسیبهای اجتماعی وجود ندارد.
وی با بیان اینکه یکی از اعضای شورای شهر عنوان کرده که آمار کودکان کار افزایش نیافته است بلکه حساسیتها زیاد شده تصریح کرد: این حرفها بر چه اساسی زده میشود. آیا ما آماری داریم که اصلا بدانیم چقدر کودک کار داشتیم که حالا چه مقدار شده است؟ آیا کسی میتواند ثابت کند که مسئله حل شده؟
وی با بیان اینکه نگاه دستگاهی بر آسیبهای اجتماعی درست نیست و نمیتوان نسخهای واحد نوشت، گفت: به استانداری میگوییم بچههایی که دستگیر کردهایم عمدتا از سبزوار آمدند پس مبدأ مشکل آنجا است اما میگوید مشکل سبزوار به تهران ارتباطی ندارد و چطور میتوان تنها حلقه آخر زنجیره آسیبهای اجتماعی را دید اما توقع حل داشته باشیم.
در ادامه دیلمی زاده مدیر موسسه تولدی دوباره نیز با بیان اینکه از من سوال پرسیده شد که انتظارتان از شهرداری چیست؟ گفت: انتظار من از شهرداری این است که هیچ کاری نکند. اگر به گذشته نگاه کنیم میبینیم که هرندی چی بود و چه شد؟
وی با بیان اینکه ما سالها در هرندی کار میکنیم اما بعد از مدتی متوجه شدیم که در شبها افراد موثر کشور به هرندی دعوت میشوند، گفت: یک عده زیادی به هرندی کوچ داده شده بودند و شبها به ما زنگ میزدند که میخواهیم از مرکز زنان بازدید کنیم. چرا؟ چونکه احساس مسئولیت مسئولان را تحریک میکرد و باید بگویم که یک مسئله ساخته شده اما پشت آن چه بود را من نمیدانم و باعث شد همه آدمها سر و صدا کنند و همه بخواهند که کاری انجام شود و شاهد بودیم هر کسی ایدهای داشت و شهرداری میگفت راه حلت را اجرا کن و این هم پول!
مدیر موسسه تولدی دوباره با بیان اینکه هجوم و شلوغی وضعیت را بدتر میکند، گفت: هزینه شهرداری تهران و مابقی دستگاهها برای پنهان کردن معتادان در شهر چقدر بود؟ چند درصد موفق شدند؟ من حساب کردم که به ازای هر معتاد متجاهر 400 هزار تومان تنها به مراکز نگهداری پرداخت میشد و این به غیر از هزینههای دیگر است و تا الان 6 بار طی دوره 10 ساله، کمپ شفق بازسازی شده است. من به آنها گفتم به جای آنکه معتادان را اینگونه نگهداری کنید، بهتر است که خانواده هایشان را پیدا کرده و به آنها کمک کنید تا فرزندانشان را نگهداری کنند.
وی با بیان اینکه برای شهرداری 12 هزار و 500 تومان نگهداری معتاد در مددسراها هزینه دارد، گفت: این در حالیست که ساختمان برای شهرداری است و هزینهای در این خصوص نمیدهد اما چطور ما با هزینه سه الی چهار هزار تومان و در حالی که مکان هم برای ما نیست در وسط هرندی کمک میکنیم؟ این تفاوت نشان میدهد که پول دشمن NGOها است و سبب میشود که شفافیت از بین برود. چرا که برخیها موسسه میسازند که پول بگیرند و به سود برسند.
دیلمی زاده با بیان اینکه پایگاه خدمات اجتماعی که چهار مددکار و یک راننده دارد، سه سال است که حقوقشان را دریافت نکردهاند و شب عید من حساب کردم که مشکل آنها با دو الی سه میلیارد تومان حل میشود و به اعضای شورای جدید این موضوع را اعلام کردیم، گفت: امروز فردا کردند و نهایتا گفتند که هیچ کاری نمیتوانیم بکنیم و برو هر کاری که میخواهی بکن!
وی با بیان اینکه به من گفتند که میخواهیم مراکز بهاران را راه اندازی کرده و سند داوطلبانه این مراکز را بنویس، گفت: چطور اتوی یک میلیاردی میخرید و میگویید حالا که پول هست این را بخر اما پول ندارید که به مددکاران بدهید و باید بگویم این ساختار معیوب شهرداری، مابقی را نیز معیوب میکند و بهتر است به جای هزینه کردن، ساختارسازی کنید و ساختارهای جدید ایجاد کنید.
مدیر موسسه تولدی دوباره با بیان اینکه در مورد اعتیاد همه از جمله دولت، شهرداری و حتی جامعه تقصیرها را به گردن معتادان میاندازند، گفت: معتاد را به نماد فقر، کودک آزاری، دزدی تبدیل کرده و به آن انگ میزنند اما جای سوال است که چه کسی بهتر از معتاد است که بتوان همه تقصیرها را به گردن آن انداخت و این در حالیست که ساختارها معیوب است.
در ادامه ولی الله شجاع پوریان معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران افزود: سرنوشت مقابله با آسیبهای اجتماعی به مانند مبارزه با مفاسد اقتصادی شده که دهها ستاد و برنامه و ... وجود دارد اما توفیق و موفقیت چندانی حاصل نشده است.
وی افزود: یکی از مشکلات ما این است که مدیریت واحد خوبی که موجب هم افزایی و ساماندهی موسسات در کشور باشد وجود ندارد و البته حالا مقام معظم رهبری ورود کرده و امید است بتوانیم در این زمینه توفیقاتی حاصل شود.
معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران با بیان اینکه در این دوره معاونت اجتماعی اولین کاری که انجام دادم این است که از دفتر مطالعات اجتماعی درخواست کردیم که تمام مطالعات انجام شده در دهههای گذشته را بررسی کند تا دوباره کاری انجام نشود، گفت: شهرداری زحمات زیادی کشیده اما مشکل این بود که شهرداری سوپرمن شده بود و تمام مسئولیت مبارزه با آسیبهای اجتماعی را پذیرفته بود و حالا برای کارشناسان این توقع ایجاد شده است که اولین پاسخگو باید شهرداری باشد. در حالیکه جزء وظایف شهرداری نیست.
وی با بیان اینکه شهرداری زیرساختهای خود را در اختیار دستگاهها قرار میدهد، گفت: 600 هزار میلیارد تومان برای مقابله با آسیبهای اجتماعی در نظر گرفته شده است اما حتی یک ریال آن هم در اختیار شهرداری نیست.
شجاع پوریان با بیان اینکه شخصا شهردار تهران یکی از اولویتهای خود را مبارزه با آسیبهای اجتماعی گذاشته است، گفت: شهرداری تمام قد وارد شده و طی تفاهمنامه با بهزیستی مقرر شده است که به اندازه 1000 معتاد زمینه نگهداری را فراهم کنیم و در این دوره ما قطعا نقش تسهیل گری خواهیم داشت.