برترین ها - ترجمه از هدی بانکی: ما در جامعه‌ای قضاوت‌گر زندگی می‌کنیم که پُر از افرادیست که مدام دیگران را قضاوت می‌کنند؛ کافیست خبرخوان رسانه‌ی اجتماعی‌تان را بالا و پایین کنید. خیلی از ما دیگر نمی‌توانیم بپذیریم که اگر کسی با نظر ما مخالف بود ایرادی ندارد.
اصلا اگر کسی به شیوه‌ای مودبانه با نظر ما مخالف بود و همچنان دوست ما باقی ماند خیلی هم خوب است. اینکه همیشه گفته‌اند: متضادها همدیگر را جذب می‌کنند کاملا درست است. متاسفانه دنیای امروز متحول شده و ما به جای اینکه به عقیده‌ی مخالف احترام بگذاریم، با تایپ کردن چند کلمه، فرد مقابل را منهدم می‌کنیم و وقتی هم این کار را کردیم با افتخار سینه جلو می‌دهیم و این کارمان را به همه‌ی دنیا اعلام می‌کنیم!
بسیاری از ما حتی نمی‌دانیم چقدر دیگران را قضاوت می‌کنیم. نامزد دوست‌مان را قضاوت می‌کنیم، زنی را که دهها کیلو از وزنش کم کرده قضاوت می‌کنیم، زنی را که موفق نشده ده کیلو از وزنش کم کند قضاوت می‌کنیم و ... . این لیست هرگز انتها ندارد اما باید تمامش کنیم. سوال این است که چرا چنین می‌کنیم؟
رسانههای اجتماعی مسموم
اگر از رسانههای اجتماعی به درستی استفاده کنیم شیوه‌ای کاملا مفید برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستان هستند. متاسفانه این روزها رسانههای اجتماعی دنیایی آزاد شده‌اند که می‌توانیم پشت مانیتور پنهان شویم و هر چه می‌خواهیم بگوییم. رسانههای اجتماعی پُر شده‌اند از کسانی که کاملا غریبه‌اند و با تازیانه‌های کلامی خود دیگران را قضاوت می‌کنند، صرفا به این دلیل که نگاه و عقایدی متفاوت دارند.
خیلی از ما در مواجهه با غریبه‌ها راه و روش‌ها و اتیکت‌های شخصی خودمان را کاملا فراموش کرده‌ایم و حتی گاهی با دوستان و خانواده نیز در فضاهای مجازی جور دیگری برخورد می‌کنیم. این روند باید متوقف شود. ما باید هنگام صحبت با دیگران آگاهانه‌تر عمل کنیم و افکار و عقاید خودمان را بشناسیم و بدانیم چه می‌خواهیم بگوییم یا تایپ کنیم. هر وقت شدیدا احساس کردید باید کسی را بابت عقیده‌ی متفاوتش در فضای مجازی «سر جای خود بنشانید»، یک لحظه مکث کنید و فکر کنید. آیا اگر با او رودررو باشید هم همین حرف‌ها را خواهید زد؟ اگر کسی چیزهایی که می‌خواهید بگویید را به شما بگوید چه احساسی خواهید داشت؟ اگر جواب‌هایی که به خودتان دادید باب میل‌‌تان نبود پس باید دوباره فکر کنید. قوانینی که در ارتباطات آنلاین و مجازی حاکم‌اند مشابه همان اصول و قوانینی هستند که در روابط مجازی و رودررو وجود دارند. پس مهربان باشید و به دیگران احترام بگذارید.
آدمها قضاوت‌گر متولد نمی‌شوند؛ قضاوت‌گر به بار می‌آیند
یک کودک بلد نیست دیگران را مورد قضاوت قرار دهد تا زمانی که این رفتار را از اطرافش الگوبرداری کند. افرادی که دیگران را قضاوت می‌کنند معمولا سعی دارند با نقد رفتارهای دیگران، تمرکز و توجه خود را از مسائل خودشان به سمت دیگران معطوف کنند. در مورد عیب و ایرادهای دیگران حرف زدن خیلی راحت‌تر از مطرح کردن نقص‌های خودمان است. حسادت و چشم طمع داشتن، عمده‌ترین دلایل رفتارهای قضاوت گرانه‌ی ماست. ما اغلب از جوانبی دیگران را قضاوت می‌کنیم که خودمان از همان جهت بیشترین احساس ضعف و آسیب پذیری را داریم. سعی کنید که قضاوت‌های خود را حسادت تلقی کنید و بعد یک نفس عمیق بکشید و بابت چیزهایی که دارید قدردان باشید، بدون اینکه خودتان را با دیگران مقایسه کنید. اگر مدام خود را با اطرافیان‌تان مقایسه کنید چطور می‌توانید در نوع خودتان بهترین باشید؟ این رفتار، سالم و سازنده نیست.
خودتان را جای طرف مقابل قرار دهید
تقریبا در هیچ شرایطی نمی‌توانید مطمئن باشید که دلیل رفتارهای دیگران چیست. شاید کودکی به این علت جیغ و داد می‌کند که خوب نخوابیده است، نه اینکه پدر و مادرش بدترین والدین دنیا هستند. شاید کسی که کنار شما نشسته به این دلیل چاق است که بیماری خاصی دارد. همیشه سعی کنید پیرامون خود را از منظر دیگری ببینید. اگر مچ خودتان را هنگام بررسی و قضاوت دیگران گرفتید، سعی کنید مهربان‌تر باشید و درک همدلانه‌ای از موقعیت دیگران داشته باشید. یادتان باشد که انتخاب‌های شخص شما تابع شخصیت و تربیت منحصر بفرد خودتان و شرایط زندگی‌تان هستند. پس در مورد دیگران هم همینطور است و تجربیات و چالش‌ها و داشته‌ها و نداشته‌های هر کسی با دیگری فرق می‌کند. ما متفاوت‌ها را قضاوت می‌کنیم چون چیزهایی که برای‌مان آشنا هستند به ما احساس امنیت می‌دهند و چیزهایی که با آنها آشنا نیستیم حس امنیت ما را تهدید می‌کنند.
دست از بد گویی کردن و حرف‌های مفت بردارید
بد گویی و غیبت هیولایی است که دوستی را نابود می‌کند و اعتماد را از بین می‌برد. وقتی در جمع دوستان هستید و درمورد کسی حرف می‌زنید که سلیقه‌هایش با شما جور نیست ممکن است به راحتی در تله‌ی غیبت و قضاوت کردن او بیفتید. غیبت و بدگویی کردن نه تنها گناه است بلکه بی‌رحمانه و خبیثانه هم هست. از غیبت کردن و شایعه پراکنی هرگز چیز خوبی درنمی‌آید. پس جلوی خودتان را بگیرید، خیلی راحت می‌توانید خود را از گفتگوهایی که بدگویی و غیبت دیگران در آن جریان دارد کنار بکشید. وقتی دوستان شما ببینند حاضر نیستید در در غیبت‌های‌شان شریک شوید می‌فهمند که دیگر نباید جلوی شما از دیگران بدگویی کنند و استانداردهای بالاتری برای‌تان درنظر خواهند گرفت. آنها شما را قابل اعتماد، مهربان و دل‌رحم می‌دانند و این برچسب‌ها باعث می‌شوند ارزش و احترام بیشتری برای‌تان قائل شوند.
مراقبت لحن و کلام‌تان در صحبت با دیگران باشید
اگر واقعا و از صمیم قلب مایلید با توصیه‌های‌تان به کسی کمک کنید باید مراقب چیزهایی که می‌گویید باشید. اگر می‌خواهید در مورد ارزش‌ها و معیارهای خودتان با او حرف بزنید باید بدانید که اختیار و تصمیم گیری با طرف مقابل‌تان است که تشخیص دهد چه چیزی به صلاحش است. از کلمات منفی، خود پسندانه و نکوهش گرانه استفاده نکنید. مثلا به جای اینکه به کسی مستقیما بگویید چه چیزی برایش بد و مضر است، به او جایگزین ارائه بدهید. همه چیز به نحوه‌ی انتقال پیام‌تان برمی‌گردد. اگر سعی کنید کلام‌تان مهربانانه و نه قضاوت‌گر باشد، روابط تان دوام و عمق بیشتری خواهد داشت.
وقتی احساس می‌کنیم توسط دیگران قضاوت می‌شویم آزرده شده و می‌رنجیم، پس چرا دیگران را با قضاوت خود برنجانیم؟ این یک چرخه‌ی معیوب است که نهایتا دوستی و رابطه‌ی ما را نابود خواهد کرد. همدلی چیزی است که اطمینان و صمیمیت را تغذیه می‌کند و این امکان وجود ندارد که رابطه‌ای بدون اعتماد متقابل، سالم بماند. چطور می‌توانیم به کسی که مدام قضاوت‌مان می‌کند اعتماد کنیم؟
این بار اگر احساس کردید نگاه‌تان به کسی قضاوت گرانه است، مکث کنید و فکر کنید:
- «چرا این کار را می‌کنم؟»
- «آیا دوست دارم او هم مرا قضاوت کند؟»
- «اگر او با نظر من مخالف است ایرادی دارد؟»
همیشه قبل از حرف زدن خوب فکر کنید، این فکر کردن می‌تواند شامل درک و فهم دیگران و کمی مهربانانه‌تر رفتار کردن با آنها باشد. سعی کنیم با انگیزه دادن و احترام قائل شدن برای همدیگر فضای ارتباطات را قابل تحمل‌تر بکنیم؛ دنیا به اندازه‌ی کافی منتقد دارد!
