خداحافظ بهداد سلیمی؛ پایان افسانه هرکول دوم

روزنامه فرهیختگان: بهداد سلیمی دیروز و بعد از هت‌تریک در کسب طلای بازی‌های آسیایی از ورزش قهرمانی خداحافظی کرد. بهداد سال‌ها قوی‌ترین مرد جهان بود. ممنون هرکول دوم!

آخرین قاب قهرمان

همه چیز از آن لحظه تاریخی آغاز شد. وقتی وزنه را زمین انداخت، قهرمانی و طلای خود را تثبیت کرد و بعد با درآوردن کفش و بوسیدن وزنه‌ها خداحافظی شوک برانگیز خود را اعلام کرد. عکاس‌ها که باورشان نمی‌شد قهرمان آسیا در چنین موقعیتی مشغول خداحافظی است، حریصانه‌تر شاتل‌ها را فشار می‌دادند. عکس‌ها ثبت می‌شد و قیافه بهداد سلیمی در هر فریم، شادتر و شادتر می‌شد. به وقت خداحافظی خندیدن خیلی معناها دارد. رسیدن به آرامش بدون دلبستگی خاصی و رها شدن از پس رها کردن. بعد از بازی بود که در گفت‌وگویی کوتاه با خبرنگاران ایرانی حاضر در ورزشگاه برایشان توضیح داد که چرا کفشش را درآورده است.

«من روی صحنه کفشم را در آوردم و وزنه‌برداری را بوسیدم و کنار گذاشتم. در وزنه‌برداری وقتی کفش را در صحنه در می‌آوری به معنای خداحافظی است.»

او تاکید کرده که قصدی برای بازگشت ندارد و مثل یک مرد پای خداحافظی‌اش می‌ایستد: «خیلی به این موضوع فکر کردم. تصمیمم احساسی نیست. بعد از جراحی دوست داشتم به المپیک برسم و تلاش زیادی کردم. پزشکان برای من خیلی زحمت کشیدند اما زانویم اذیت می‌کند و هنوز هم به آمادگی صددرصد نرسیده‌ام و تصمیم به خداحافظی گرفتم. ان‌شاءالله در جاهای دیگر کمک می‌کنم.»

این پایان مردی است که به او امیدهای فراوان داشتیم. مردی که در سال‌های اخیر از سد جلود، جلاد عراقی فدراسیون جهانی وزنه‌برداری عبور نکرد و بعد از دو سال ناکامی در کسب مدال، با نخستین طلا به کار خود پایان داد تا در اوج کنار برود.

آخرین مدال چگونه رقم خورد؟

بهداد سلیمی در روزی که قرار بود روز آخر فعالیتش به‌عنوان یک وزنه‌بردارباشد، در حرکت یکضرب با 200 کیلوگرم کار خود را آغاز کرد و در مهار این وزنه خود را موفق نشان داد. او که در حرکت دوم ناموفق عمل کرد اما در حرکت سوم خود با مهار 208 کیلوگرم به کار خود پایان داد. در حرکت دوضرب بهداد سلیمی به ترتیب 237، 246 و 253 کیلوگرم را بالای سر برد و در نهایت با مجموع 461 کیلوگرم به مدال طلای بازی‌های آسیایی دست پیدا کرد. این سومین مدال طلای متوالی بهداد سلیمی در بازی‌های آسیایی بود و او به این ترتیب هت‌تریک کرد. مدال طلای شانزدهم کاروان ایران سرانجام به نام بهداد سلیمی رقم خورد تا آخرین مدال عمرش را جشن بگیرد.

کارنامه پر افتخار او

• کسب مدال نقره مسابقات جوانان آسیایی در سال 2008 در کره جنوبی با مهار وزنه 185 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 222 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 407 کیلوگرم درمجموع.
• کسب مدال برنز مسابقات جوانان جهان در سال 2008 در کشور کلمبیا با مهار وزنه 186 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 220 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 406 کیلوگرم درمجموع.
• رسیدن به سکوی اول مسابقات جوانان جهان در سال 2009 در بخارست، رومانی با مهار کردن وزنه 195 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 228 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 423 کیلوگرم درمجموع.
• کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2009 در کشور قزاقستان، با مهار وزنه 190 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 231 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 421 کیلوگرم درمجموع.
• به دست آوردن مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان در سال 2010 در آنتالیا، ترکیه با مهار وزنه 208 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 245 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 453 کیلوگرم درمجموع.
• کسب سکوی نخست بازی‌های آسیایی در سال 2010 در گوانگ ژو، چین با مهار وزنه 205 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 235 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 440 کیلوگرم درمجموع.
• رسیدن مدال طلای مسابقات آسیایی در سال 2011 در تانگلینگ، چین با مهار کردن وزنه‌های 208 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 250کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 458 کیلوگرم درمجموع.
• کسب مدال طلای مسابقات جهانی پاریس، فرانسه در سال 2011 با مهار وزنه 214 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 250 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 464 کیلوگرم درمجموع.
• به دست آوردن مدال طلای مسابقات آسیایی پیونگتائک، کره‌جنوبی در سال 2012 با مهار کردن وزنه‌های 206 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 245 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 451 کیلوگرم درمجموع.
• کسب مدال طلای المپیک 2012 لندن با مهار وزنه 208 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 247 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 455 کیلوگرم در مجموع.
• رسیدن به سکوی نخست بازی‌های آسیایی کره‌جنوبی در سال 2014 با مهار وزنه 210 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 255 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 465 کیلوگرم در مجموع.
• به دست آوردن مدال نقره مسابقات قهرمانی جهان در سال 2014 در آلماتی، قزاقستان با مهار کردن وزنه‌های 206 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 251 کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 457 کیلوگرم در مجموع.
• رسیدن به سکوی سوم بازی‌های قهرمانی جهان در سال 2017 در ایالات متحده آمریکا با مهار وزنه 211 کیلوگرم در حرکت یکضرب و مهار وزنه 242کیلوگرم در حرکت دوضرب و وزنه 453 کیلوگرم در مجموع.

جاکارتا، بهترین‌جا برای خداحافظی سلیمی

حالا دیگر کسی به بهداد حمله نمی‌کند...

ورزشکاری مثل بهداد سلیمی در دل‌ها و ذهن‌ها خواهد ماند. او تبدیل به شناسنامه ورزش ایران در نیا شد. بهداد 12،10سال در اوج وزنه زد و در اوج بود. فکر می‌کنم بهداد به بهترین شکل ممکن در بازی‌های آسیایی درخشید و اسطوره بودنش را ثابت کرد؛ با آن همه مشکلی که برایش پیش آمده و بعضا پیش آورده بودند! هر چند که مشکل اصلی، مشکل زانوی بهداد بود که من هم به‌عنوان هم‌تیمی و هم به‌عنوان سرمربی‌ از نزدیک آن را لمس کرده بودم! بهداد از جان مایه گذاشت تا به المپیک ریو برسد و در این المپیک شرایط خوبی نداشت و حتما اتفاقات تلخی را که برایش رقم زدند هم به یاد دارید؟! از سال 2009 در کنار هم بودیم و از 2010 در مسابقات باهم وزنه زدیم و او را با اخلاق‌ترین و حرفه‌ای‌ترین ورزشکاری می‌دانم که تاریخ وزنه‌برداری ایران به خود دیده است.

بهداد در بازی‌های آسیایی جاکارتا عالی کار کرد و نشان داد یک قهرمان تمام‌عیار است. 12 سال در اوج ماندن و چندین بار شکستن رکورد جهان کار هر کسی نیست و فقط یک اسطوره و یک قهرمان حرفه‌ای تمام‌عیار می‌تواند چنین اتفاق بزرگی را رقم بزند و مطمئن باشید که او برای همیشه در قلب‌ها جاودان خواهد بود! لحظه خداحافظی بهداد، تلخ‌ترین لحظات من هم بود؛ چراکه او مثل برادرم می‌ماند. من از ریو تا به امروز برای بهداد ناراحت بودم که چرا مدام آن اتفاقات بد برایش می‌افتد اما معتقدم به بهترین شکل ممکن خداحافظی کرد.

سه طلای بازی‌های آسیایی یعنی 12 سال درخشش و 12 سال یکه‌تازی و این موضوع فقط از بهداد برمی‌آمد و باز هم تاکید می‌کنم که به بهترین شکل ممکن خداحافظی کرد، هرچند ندیدن او روی تخته وزنه‌برداری در رقابت‌های مختلف سخت است. ما سه سال با هم وزنه زدیم و بارها با هم روی سکو رفتیم.

زمانی که سرمربی تیم ملی شدم بهداد با آغوش باز این اتفاق را قبول کرد. او می‌دانست که من دلسوزانه آمده‌ام تا در کنارشان باشم و من هم گفته بودم که نیامدم تا سرمربی باشم بلکه می‌خواهم کنار دوستان در المپیک اتفاقات خوبی را رقم بزنیم. به آن خوبی تمرین کردیم و با اتحاد تیم قدرتمندی را درست کردیم اما در المپیک ریو در لحظات آخر آن حوادث تلخ را برایمان رقم زدند، هر چند آن روز از تلخ‌ترین روزهای زندگی من نیز بود. هیات ژوری می‌توانست حرکات بهداد را قبول کند اما با سخت‌ترین شکل ممکن با آن برخورد کردند و اتفاقاتی افتاد که در مسابقات محلی هم رخ نمی‌دهد و در نهایت هم مدال او را به ناحق گرفتند!

امروز از یک جهت برای بهداد خوشحالم که دیگر منتقدان بدون توجه به شرایطی که داشت به او حمله نمی‌کنند و حالا دیگر از او به نیکی یاد می‌شود. بهداد یک سال تمام با زانوی خراب و مصدومیت شدید برای سربلندی ایران در المپیک ریو جنگید و چقدر تلاش کرد تا به شرایط ایده‌آل برسد. در ریو هم به آن شکل رکورد یکضرب المپیک را جابه‌جا کرد اما همه انتقاد می‌کردند که چرا در دوضرب از وزنه‌های سبک‌تری شروع نکرد! اما همین که با آن شرایط و با آن غیرت برای رکورد المپیک جنگید، خودش یک دنیا ارزش داشت و هیچ‌گاه انتقادهایی که از بهداد در آن شرایط شد را نفهمیدم.

او امروز ثابت کرد هنوز تمام نشده و به بهترین شکل وزنه‌ها را هم زد و مطمئن باشید اگر در رقابت‌های جهانی بعدی نیز همین رکوردها را تکرار می‌کرد کار لاشا تالاخادزه، قهرمان المپیک هم سخت می‌شد اما تصمیم به خداحافظی گرفت و باید به تصمیم او احترام گذاشت. جاکارتا بهترین نقطه‌ای بود که می‌شد خداحافظی کرد و بهداد خداحافظی کرد!

برای سعید علی‌حسینی نیز به‌عنوان همشهری‌ام خوشحال شدم که نقره بازی‌های آسیایی را گرفت. سعید آسیب‌دیده بود اما او هم مانند بهداد با غیرت کار کرد و برای ایران مدال‌آور شد.