جبار آذین/ تکه‌پاره کردن جشنواره بین‌المللی فیلم فجر سابق به جشن‌پاره فیلم فجر و جشن‌پاره به اصطلاع جهانی فیلم فجر، یک اشتباه بزرگ تاریخی در حیات سینما و فرهنگ کشور و حاصل بی‌سوادی سینمایی و ندانم‌کاری مدیریت اشتباهی آقای ایوبی بر سینمای ایران است. با ریاست آقای حیدریان بر سازمان سینمایی، یکی از امیدهای اهالی سینما، توقف برگزاری غلط به اصطلاح جشنواره جهانی فیلم فجر بود که جز بر باد دادن میلیاردها تومان پول بیت‌المال، نتیجه‌ای نداشته و ندارد. از آقای حیدریان انتظار می‌رفت که اگر به هر دلیل نمی‌تواند تکه‌پاره‌های جشن فجر را جمع‌وجور و آن را یکپارچه کند، دست‌کم مانع تداوم اشتباه برگزاری جشن‌پاره جهانی فیلم فجر شود که در خوشبینانه‌ترین شکل، شاید با حضور چند فیلم و فیلمساز منطقه‌ای درجه چندم همراه باشد و هیچ نقشی هم در بازاریابی و حضور جهانی سینمای ایران، ارتقای کمی و کیفی سطح تولیدات وطنی و تعامل سینمای ایران با جهان سینما و جشنواره‌های سینمایی ایفا نمی‌کند.
هزینه توقف برگزاری این جشن‌پاره بدون حاصل و بودجه بر بادده می‌توانست صرف تولید چندین فیلم خوب، ساخت سالن سینما و حمایت از فیلمسازان کشور و سینمای ایران در سال تولید و اشتغال شود، ولی به ظاهر تجربه‌های مدیریتی و سینمایی رئیس جدید سازمان سینمایی، او را در درست دیدن واقعیات و تحلیل کارشناسانه فرهنگ و سینما یاری نکرده است! به راستی آقای حیدریان، چه چیز شما را مجاب، موظف یا مجبور به برگزاری جشن‌پاره به اصطلاح جهانی فیلم فجر کرده است، آن هم با کدام تولیدات داخلی و در رقابت با کدام فیلم‌های جهانی!؟ آیا درست و کارشناسانه، حرکت در مسیر وصل و یکپارچه کردن جشن‌پاره‌های فجر و جلوگیری از اتلاف سرمایه‌های ملی و تقویت سینمای ایران و بخش بین‌الملل آن نبود.
گرچه ممکن است نحوه برگزاری جشن‌پاره جهانی! فیلم فجر به اندازه جشن‌پاره فیلم فجر پرغلط نباشد، ولی به یقین هیچ دستاوردی برای سینمای ایران نخواهد داشت. جناب حیدریان، چنانچه اجازه دادند و توانستید ریاست خود بر سازمان سینمایی را حفظ کنید، به فکر تغییرات اساسی ساختاری و محتوایی و اجرایی جشنواره فیلم فجر باشید. همچنین خود را در جهت پاسخگویی برای چرایی برگزاری یک جشن‌پاره نمایشی بی‌خاصیت با نام کذایی جشنواره جهانی فیلم فجر و هدررفت پول مردم به اهالی سینما و مردم آماده کنید.
