برترین ها: بی تردید این بزرگترین پیروزی روس ها در لاس وگاس بود. شاید حتی بزرگتر از پیروزی ترامپ برابرشان که می گویند با دخالت آنها رخ داده است. حبیب نورماگمدوف قهرمان بوکس داغستانی در مصاف با کانر مک گرگور ، فقط 4 راند نیاز داشت تا کار را یکسره کند. او با مشت هایی سهمگین رقیب را ناک اوت کرد و تمام!
این پایانی بود بر یک ماه کری های بی ادبانه قهرمان ایرلندی. او که مدام حبیب، مدیر برنامه هایش و حتی همسرش را تروریست می خواند. مردم داغستان را داعشی نامیده بود و آنها را متهمان اصلی حمله یازده سپتامبر لقب داده بود. انگار کانر همه انرژی اش را گذاشته بود برای قبل از مسابقه و دیگر این نبرد برای حبیب فقط یک مسابقه بوکس بر سر رسیدن به کمربند قهرمانی UFC نبود. او می خواست پایان جنگ سرد را در این رینگ اعلام کند.
این مبارزه در لاس وگاس برگزار شد و به دلیل جنجال پس از رقابت و تشنج در ورزشگاه، مراسم رسمی برای معرفی فرد پیروز و اهدای کمربند قهرمانی برگزار نشد. نورماگمدف در نشست خبری گفت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با او تماس گرفته، تبریک گفته و تأکید کرده‌است که به او افتخار می‌کند.
نورماگمدف ملقب به عقاب داغستان، با این پیروزی رکورد شکست‌ناپذیری خود را تداوم بخشید. او پس از برتری ناک‌اوت مقابل رقیبش، از قفس بیرون پرید و به یکی از اعضای تیم رقیب که در جایگاه ویژه بود حمله کرد.
همزمان، چند نفر از اعضای تیم حبیب هم وارد قفس شدند و به ضرب و شتم مک‌گرگور پرداختند. رفتاری که منجر به محرومیت و جریمه آنان خواهد شد.
مک‌گرگور در رقابت‌های پیشین سازمان آمریکایی یواف‌سی هم جنجال‌آفرین شده بود. او با حمله به اتوبوس ورزشکاران که نورماگمدف هم یکی از آنان بود، از سوی پلیس نیویورک بازداشت شده بود.
نورماگمدف در نشست خبری پس از مبارزه، از نوادا و لاس وگاس برای حرکاتش پس از پایان مبارزه، عذرخواهی کرد. او گفت پس از بازگشت به خانه {بابت این رفتار} با تنبیه پدرش مواجه خواهد شد. ورزشکار روسی در مصاحبه با خبرنگاران تأکید کرد که این ورزش برای احترام است، نه بی‌احترامی و بکار بردن کلمات ناپسند دربارهٔ دین و خانواده و ملیت حریفان.
این جنگ به پایان رسید، جنگی که در پایانش قهرمان چچنی ایستاده بود و با ژست پیروز و مبارز اروپایی به خاک افتاده. مردم چچن ماشین های شان را در صبح پیروزی در تمام داغستان به خیابان ها آورده بودند. آنها که تا صبح نخوابیده بودند، بوق می زدند، می خواندند و سرود پیروزی سر داده بودند.
در نیویورک اما شرایط کاملا فرق داشت. مدام سنگ و بطری بود که به زمین پرتاب می کردند. جبیب اما همان جا کمربندش را می خواست. داور مسابقه می خواست که اهدای جایزه صورت نگیرد اما حبیب وسط رینگ فریاد می زد برای همه چیز آماده است اصلا دعواهای طرفداران کانر هم برایش اهمیتی نداشت. او برده بود و جایزه اش را همان جا می خواست فی المجلس!
