Ed Wood: جانی دپ در فیلمی در مورد زندگی بدترین کارگردان سینما

در صحنه‌های پایانی فیلم «اد وود» Ed Wood، ساخته تیم برتون Tim Burton، یک مسئول بداخلاق بانک از این کارگردان می‌پرسد که آیا اصلا فیلم ساختن بلد است؟ وود با خوش‌رویی جواب می‌دهد «به نظرم آره.» اما کاملا در اشتباه است.
ادوارد دی. وود Edward D. Wood بدترین کارگردان تاریخ لقب دارد و ضعیف بودن فیلم‌هایش هیچ جای بحثی ندارد، فیلم‌هایش یا خیلی بد و یا غیرقابل توضیح بد، هستند؛ اما همین سادگی و خوش‌خیالی این کارگردان باعث شده که این شخصیت در فیلم برتون بسیار جالب از کار درآید.
در واقع بی‌استعداد بودن وود، سوژه اصلی فیلم نیست، بلکه خوش‌بینی و بی‌خیالی این شخصیت، با بازی جانی دپ Johnny Depp، نسبت به مسائل زندگی است که موضوع اصلی داستان است.
پس از باخبر شدن از تصمیم ساخت فیلمی در مورد داستان تغییر رفتاری کریستینه یورگنسن Christine Jorgensen، وود برای ساخت آن اعلام آمادگی می‌کند و می‌گوید که می‌تواند به راحتی سوژه داستان را درک کند چراکه خودش گاهی از این کارها می کند.
و نکته جالب این است که فیلم با نمایش این موضوعات در مورد وود قصد تخریب این شخصیت را ندارد، بلکه می‌توان «اد وود» را یکی از بهترین فیلم‌ها در مورد رفتارهای نامتعارف دانست. وقتی از او پرسیده می‌شود که به زن‌ها علاقه دارد؟ او جواب می‌دهد «خیلی و پوشیدن لباس‌های آن‌ها باعث می‌شود خودم را به زن‌ها نزدیک‌تر حس کنم و آن‌ها را راحت‌تر درک کنم.» دپ نیز با بازی عالی خود این شخصیت را به حدی راحت و بی‌غل‌وغش به تصویر می‌کشد که ما کاملا حرف‌ها و نیاتش را باور می‌کنیم.برتون در این فیلم خود، با فیلم‌نامه‌ای از اسکات الکساندر Scott Alexander و لری کارازسکی Larry Karaszewski، وود را مردی ساده و بی کلک نشان می‌دهد و با این‌که زندگی او چه از نظر حرفه‌ای و چه شخصی، دستخوش اتفاقات زیادی شده است، اما او همیشه توانسته روحیه خود را حفظ کند.
با این‌که داستان برتون حول اتفاقات خنده‌داری است که در حین ساخت فیلم‌های وود می‌افتاد، اما محوریت اصلی داستان رابطه وود و قهرمان زندگیش، بلا لاگوسی Bela Lugosi (با بازی مارتین لاندو Martin Landau) است. لاگوسی که 70 سال دارد و درگیر اعتیاد به مورفین است، سال‌هاست که در هیچ فیلمی بازی نکرده‌ است؛ اما از نظر وود، او به بزرگی و موفقیت همیشگی‌اش است و با این‌که هیچ‌ نقشی در فیلمش در مورد تغییر رفتار مناسب لاگوسی نیست، اما او را استخدام می‌کند. بازی لاندو در نقش این بازیگر، فوق‌العاده است. از نظر برتون، لاگوسی و وود از همه نظر به هم می‌خورند. لاگوسی به وود برای حل مشکلات مالیش کمک می‌کند و وود به لاگوسی مقداری پول و دلیلی برای ادامه زندگیش می‌دهد. بااین‌حال رابطه دپ و لاندو در فیلم، لطیف‌تر و عجیب‌تر از آن است که فقط رابطه دو نفر که به دنبال منافع مشترک هستند، باشد. رابطه آن‌ها بیشتر شبیه رابطه دپ و وینسنت پرایس Vincent Price در فیلم «ادوارد دست‌قیچی» Edward Scissorhands، است. رابطه‌ای پدرانه و حمایتگر.
پس از مدتی، کمک به لاگوسی برای حل کردن مشکلاتش، انگیزه وود برای کار کردن می‌شود. او برای این‌که لاگوسی بدون پول نماند، به هر دری می‌زند تا پروژه جدیدی بگیرد و او را در فیلم خود بازی دهد.وود معمولا به جزییات اطرافش توجه نمی‌کند و دپ با زیرکی توانسته این ویژگی وود را به تصویر بکشد. به‌علاوه، کلاه‌گیس بلوند و بلوز تنگ نیز به دپ می‌آید. با توجه به فیلم‌های قبلی برتون، مثل «بتمن» Batman، «ماجراجویی بزرگ پی-وی» Pee-Wee’s Big Adventure و «ادوارد دست‌قیچی»، مشخص است که این کارگردان به ساخت داستان‌هایی در مورد افراد خاص علاقه دارد. بازیگران بااستعداد دیگری نیز در این فیلم در کنار دپ حضور دارند، از جمله جفری جونز Jeffrey Jones، لیزا ماری Lisa Marie و جورج استیل George Steele. سارا جسیکا پارکر Sarah Jessica Parker، در نقش نامزد وود، تنها فرد عاقل فیلم است و پاتریشیا آرکت Patricia Arquette نقش زنی را بازی می‌کند که عمیقاً وود را درک می‌کند. بااین‌حال بازی بیل موری Bill Murray بهترین بازی «اد وود» است.
در صحنه‌ای فوق‌العاده در اواخر فیلم، وود کارگردان موردعلاقه‌اش، اورسن ولز Orson Welles (با بازی بی‌نقص وینسنت دن آفریو Vincent D’Onofrio) را ملاقات می‌کند. با این‌که وود دامن به تن دارد، اما این دو مکالمه‌ای جدی در مورد اهمیت وفادار بودن یک هنرمند به دیدگاه خود را شروع می‌کنند. در حین مکالمه، وود به ولز می‌گوید که برای تامین هزینه‌های فیلم «دن کیشوت» Don Quixote به مشکل خورده است و این مثالی عالی برای این دو است، چراکه به نظر می‌رسد برتون، وود و ولز را مانند دو دن کیشوت می‌بیند و البته خود برتون را نیز می‌توان همین‌طور دید. چراکه ساخت فیلمی موفق در مورد زندگی اد وود، کاری غیرممکن به نظر می‌رسید، اما برتون با هوش و خلاقیت خود از پس آن برآمد.
این مطلب از نوشته هال هینسون Hal Hinson در سایت واشنگتن پست The Washington Post، گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.