به گزارش جام جم سرا ، این در حالی است که طبق پژوهش‌ها غذا یکی از سه عامل مهم جذب گردشگر در دنیا به شمار می‌رود.
در همین ایران خودمان هم بررسی رفتارهای گردشگران خارجی نشان از آن دارد که آنها هم در ایران بر‌خلاف گردشگران داخلی، به غذاهای محلی توجه وافری دارند.
غذاهایی که اگر در تبلیغات و برندسازی گردشگری مورد توجه قرار بگیرند، بی‌تردید قابلیت بالایی برای چرخاندن چرخ‌های گردشگری کشور دارند.
درادامه مطلبی که می‌بینید، تلاش کردیم با قلمی روان و توصیفی به معرفی غذاهای محلی چند خطه از کشور بپردازیم.
در شمال چه بخوریم؟
به خدا شمال فقط مازندران و گیلان نیست، باید یک‌بار هم که شده راهی دشت گلستان شوید . آن‌قدر در جاده برانید تا برسید به شهرهای کوچکی مانند گالیکش، رامیان و... که زیبایی‌های بی‌پایانی دارند و از نگاه گردشگران مغفول افتاده‌اند و بعد گنبدکاووس، آق‌قلا و بندرترکمن. اینجا که رسیدید دیگر شمایید و یک دشت پر از گلزاری زردرنگ که در طلایی‌ترین خواب‌هایتان هم ندیده‌اید.
حسابی که در این دشت بگردید، حتما گرسنه هم می‌شوید. نگران نباشید. اصلا قرار نیست گرسنگی را تحمل کنید و مهم‌تر از همه این‌که قرار نیست قورمه سبزی و قیمه مانده از چند روز پیش با لپه‌های خام را بخورید بلکه یک منوی تک‌گزینه‌ای برایتان انتخاب کرده‌ایم که چِکدِرمه تنها گزینه روی میزتان خواهد بود. غذای خاص مردمان ترکمن. ساده، اما خوشمزه. به دمپخت می‌ماند، اما طعمش چیز دیگری است.
خراسان دیار غذاهای خوشمزه
به خراسان می‌رویم. البته گونه‌ای از خراسان که شما احتمالا نمی‌شناسید. مقصد بیرجند است. شهری با باغ‌های دلگشا و بزرگ.
باغ‌هایی که تشنه قدم‌های گردشگران هستند تا خلوت چندصدساله‌شان را بشکنند. شاید باورتان نشود شهر کوچکی چون بیرجند خیلی از آثار تاریخی و باغ‌های مصفا را در خود جای داده است. انگار مردمان کویر کمبود جنگل و درخت را با ساخت باغ‌ها جبران می‌کرده‌اند.
ارگ کلاه فرنگی، باغ رحیم‌آباد، باغ اکبریه، مدرسه شوکتیه، قلعه پایین شهر، باغ معصومیه، بندهای دره و امیرشاه، آبشار چهارده، باغ منظریه، ارگ بهارستان، ارگ حاجی‌آباد، حمام چهاردرخت، باغ امیرآباد، باغ شوکت‌آباد و بهلگرد ازجمله آثار دیدنی این شهر هستند.
پس این پا و آن پا نکنید و راه خراسان‌جنوبی را در پیش بگیرید تا برسید به بیرجند و روستای خُنگ تا با دنیای متنوعی از غذاها و نوشیدنی‌ها و دسرهای سنتی آشنا شوید. پیشنهاد ما این است که تنها دنبال «قلیه دلبندی» بگردید.
با عشایر همسفره شوید!
کردستان را برای سفر انتخاب کنید. به مسیر کوچ عشایر بروید. غذای محلی بخورید و به خودتان با آش دوغ این مردم دوست‌داشتنی، حالی اساسی بدهید. راستی یادتان نرود که لباس محلی هم بخرید. از آن ارزان‌هایش هم پیدا می‌شود هر چند لباس‌های زنانه‌اش هر دست تا روی یک میلیون قیمت دارد، اما صنایع‌دستی و لباس‌های محلی را جدی بگیرید.
ماست و سرشیر محلی را هم از سیاه‌چادرهای عشایر تهیه کنید. مسیرتان اگر از سنندج می‌گذرد، حتما بناهای تاریخی آن یعنی عمارت وکیل، عمارت خسروآباد، دریاچه سد قشلاق را ببینید. سقز هم اگر رفتید، قلعه باستانی زیویه را ببینید. در بیجار هم قلعه باستانی قمچقای را ببینید. دریاچه زریوار مریوان و تخت سلیمان تکاب را هم فراموش نکنید.
به روستای پالنگان در 47 کیلومتری شهر کامیاران هم سر بزنید؛ روستایی سرسبز با معماری زیبا و ویژه. یکی از سوپ‌های معروف و خوشمزه مردم کرد، ترخینه است. طعمی خوش و ماندگار دارد و حتما امتحانش کنید. خورش ریواس هم شهرت زیادی دارد. اصولا به دلیل سر و کار داشتن مردم کرد با دشت و صحرا و گل و گیاه و بعضا دامداری و دامپروری، غذاهای این منطقه به میزان زیادی گیاهی و لبنی هستند و به همین دلیل بسیار سالم.
در کرمان چه بخوریم؟
کرمان است و هوای خوبش و روستاها و شهرهای کوچکی که کمتر کسی زحمت دیدن زیبایی‌هایش را به خودش داده است.
کرمان وجدانا غذای محلی بخورید. زرشک پلو را در همین ترافیک و دود و دم تهران هم می‌شود، خورد. پس قرار ما شد غذای سنتی و آن هم بزقورمه. برگردید یک‌بار دیگر از اول بخوانید. بزقورمه. غذایی لذیذ از گوشت سرخ شده، سیر، کشک و مخلفات دیگر است.
راستی یادتان باشد که «اماچو مکو» یا «اماچو هریشو» را به عنوان پیش غذا سفارش بدهید. باور کنید اینهایی که گفتم اسم پسرعموهای چه‌گوارا نیست. نام دو تا آش خوشمزه سبزیجات است که قرن‌هاست در همین کرمان خودمان سرو می‌شوند. بخورید ، قول می‌دهم لذت ببرید.
غذاهایی که شهرت جهانی دارند
جنوب، البته برای گردشگران در اسامی چون بندرعباس، چابهار، گناوه و دیلم، کیش، قشم و... خلاصه شده است، اما برای تغییر ذائقه هم که شده سعی کنید شهرهای دیگر جنوب را هم تجربه کنید. شهرهایی از خوزستان البته اگر تا زمان سفر شما نفس‌اش بند نیامده باشد.
تنگستان بوشهر را هم ببینید هرچند دریا ندارد، اما پاکورا دارد. الان مهم‌ترین سوال زندگی‌تان همین است که پاکورا دیگر چیست؟ پاکورا نوعی کتلت است که بین مردم دشتستان، تنگستان و هندوستان مشترک است.
با همین اسم و با طعم و رنگ و شکل یکسان. غذای سبکی محسوب می‌شود و برای سرو در شب مناسب است. اگر گذرتان به شهر برازجان بوشهر افتاد، پاکورا را در بازارهای قدیمی این شهر تهیه کنید. حالا که تا بوشهر رفته‌اید، دال عدس یادتان نرود.
راستی تا یادم نرفته بگویم آبادان هم بروید. خرمشهر هم که بروید دیگر بسته سفرتان را کامل کرده‌اید. راستی جزیره مینو یادتان نرود. پسران سیه چرده پا به توپ و نیزارهای بلندبالای این جزیره دیدن دارد.
طاهره خواجه‌گیری - ضمیمه چمدان
